Friday, May 31, 2013

ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਦੇ ਟਰੇਸੀ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿਖੇ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਵੱਲੋਂ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ

ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਦੇ ਟਰੇਸੀ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿਖੇ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਵੱਲੋਂ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ



ਰੇਡੀੳ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆ ਰਾਹੀਂ ੍ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਵੱਲੋਂ ੍ ਸਫਲਤਾ ਪੂਰਵਕ ਚਲੇ ਤਕਰੀਬਨ ਇੱਕ ਸਾਲ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਦੀ ਕਾਮਯਾਬੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ੍ ਹੁਣ ਸਭਾ ਨੇ ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਚ ੍ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ੍ ਸਿੱਖ ਸਮਾਜ ੍ ਸਿੱਖ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ੍ ਸਿੱਖ ਵਿਰਸਾ ੍ ਸਿੱਖ ਸੰਘਰਸ਼ ੍ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਕਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਹਨ।
ਅਮਰੀਕਨ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਚ ਪਹਿਲ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਇਸ ਸਭਾ ਦਾ ਕਾਫਲਾ ਸਿੱਖੀ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਕਾਰਨ ੍ ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀਆਂ ਅਤੇ ਉਥੋਂ ਦੀਆਂ ਸਿੱਖ ਸੰਗਤਾਂ ਵੱਲੋਂ ਸਭਾ ਨੂੰ ਬੇਹੱਦ ਸਹਿਯੋਗ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਮਹਿਤਾ ਪੰਜਾਬ ਖਾਲਸਤਾਨ  ਹੈਡਕੁਆਟਰ ਦੀ ੍ ਅਮਰੀਕਾ ਸਥਿਤ ਬ੍ਰਾਂਚ ਟਰੇਸੀ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿਖੇ 26 ਮਈ 2013 ਨੂੰ ਦੁਪਿਹਰ 12 ਵਜੇ ਤੋਂ 1 ਵਜੇ ਤੱਕ ੍ ਸਭਾ ਨੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਮੁੱਖ ਸੇਵਾਦਾਰ ਬਾਬਾ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਦੇ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਸਦਕਾ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ। ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੇ ੍ ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਸਟੇਜ ਸਕੱਤਰ ਸ੍ਰ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ੍ ਕਵੀਜਨਾਂ ਨੂੰ ਜੀ ਆਇਆਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ੍ ਸਟੇਜ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਸਭਾ ਦੇ ਸੀਨੀਅਰ ਮੈਂਬਰ ਪ੍ਰੋ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਨੂਆ ਨੂੰ ਸੌਂਪੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦਾ ਆਗਾਜ਼ ਕਰਦਿਆਂ ਸਟੇਜ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਸਭਾ ਦੇ ਸੀਨੀਅਰ ਆਗੂ ਸ੍ਰ ਪਰਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰਵਾਨਾ ਨੂੰ ਸੌਂਪੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਛਾਇਰੋ ਛਾਇਰੀ ਕਰਦਿਆਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁੱਚਜੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸਟੇਜ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਿਆ।
ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਬੀਬੀ ਮਨਜੀਤ ਕੌਰ ਗਿਲ ਸਿ਼ਆਟਲ ੍ ਬੀਬੀ ਰਾਣੀ ਕੌਰ ਕਾਹਲੋਂ ੍ ਬੀਬੀ ਗੁਰਦੇਵ ਕੌਰ ੍ ਸ੍ਰ ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਢੀਂਡਸਾ ੍ ਸ੍ਰ ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸੇਖੋਂ ਦਾਖਾ ੍ ਸ੍ਰ ਪਰਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰਵਾਨਾ ੍ ਪ੍ਰੋ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਨੂਆ ੍ ਸ੍ਰ ਤਰਸੇਮ ਸਿੰਘ ਸੁਮਨ ੍ ਸ੍ਰ ਜਸਦੀਪ ਸਿੰਘ ੍ ਆਦਿ ਕਵੀਜਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸੁੰਦਰ ਰਚਨਾਵਾਂ ਰਾਹੀਂ ੍ ਸੰਗਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਦੀਵਾਨ ਹਾਲ ਚ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਸਾਂਝ ਪਾਈ। ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਸਟੇਜ ਸਕੱਤਰ ਸ੍ਰ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਮੁੱਖ ਸੇਵਾਦਾਰ ਬਾਬਾ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੇ ਉਪਰਾਲੇ ਦੀ ਅਤੇ ਕਵੀਜਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦਿਆਂ ਸਭ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛੱਕਣ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦਿੱਤੀ।
ਕਵੀਜਨਾਂ ਦੀਆਂ ਜੋਸ਼ੀਲੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਸੁਣ ਕਿ ਸੰਗਤਾਂ ਜੈਕਾਰੇ ਛਡਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਉਠ ਉਠ ਕੇ ਕਵੀਆਂ ਦਾ ਮਾਨ ਸਨਮਾਨ ਅਤੇ ਹੌਂਸਲਾ ਅਫਜਾਈ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਬਾਬਾ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਵੱਲੋਂ ਸੰਮੂਹ ਕਵੀਜਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰੋਪਾੳ ਦੇ ਕੇ ਸਨਮਾਨਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਅਖੀਰ ਵਿਚ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੇ ਫਾਂਉਡਰ ਸ੍ਰ ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸੇਖੋਂ ਦਾਖਾ ਵੱਲੋਂ ੍ ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਮਿਲੇ ਸਹਿਯੋਗ ਦਾ ਅਤੇ ਦੂਰੋਂ ਨਿੜਿਉਂ ਪੰਹੁਚੇ ਸੰਮੂਹ ਕਵੀਜਨਾਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਨੂੰ ਸਫਲ ਬਣਾਉਣ ਵਿਚ ਪ੍ਰੋ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਨੂਆ ਨੇ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਆਲਮੀ ਸਿੱਖ ਰਹਿਤ ਪ੍ਰਚਾਰ ਮਿਸ਼ਨ ਵੱਲੋਂ ਬੁੱਕ ਸਟਾਲ ਲਗਾਇਆ।

ਜਾਰੀ ਕਰਤਾ
ਬਿਊਰੋ
ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ
510-774-5909

Thursday, May 30, 2013

Baba Deep Singh, Avtar Singh


ਵਿਦਵਾਨ ਸ਼ਹੀਦ ਜੋਧੇ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਜੋੜੀਆਂ ਗਈਆਂ ਮਨਘੜਤ ਕਹਾਣੀਆਂ!
(ਅਵਤਾਰ ਸਿੰਘ ਮਿਸ਼ਨਰੀ) ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਉੱਚ ਕੋਟੀ ਦੇ ਭਗਤ, ਸੂਰਮੇ, ਕਿਰਤੀ ਅਤੇ ਵਿਦਵਾਂਨ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਨਿਹੰਗਸੰਪ੍ਰਦਾਈ ਟਕਸਾਲੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦਾ ਪਹਿਰਾ ਲੱਗਾ ਕਹਿਣ ਵਾਲੇ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਸ਼ਹੀਦ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਮਿਸਲ ਦੇ ਮੁੱਖੀ ਸਨ ਨਾਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਸੰਪਰਦਾ-ਟਕਸਾਲ ਜਾਂ ਭੰਗ ਘੋਟ ਪੀਣੇ ਨਿਹੰਗਾਂ ਦੇ। ਟਕਸਾਲ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਕਈ ਕੁਝ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਜਿਵੇਂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਸਿਰ ਤੇ ਦੁਮਾਲਾ ਸਜਾਉਂਦੇ ਚੱਕਰ ਅਤੇ ਤੋੜਾ ਪਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਅਜੋਕੇ ਟਕਸਾਲੀ ਕੇਵਲ ਗੋਲ ਪੱਗਾਂ ਹੀ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹਨ। ਦੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ 18 ਸੇਰ ਦਾ ਖੰਡਾ ਰੱਖਦੇ ਸਨ ਜਦ ਕਿ ਅਜੋਕੇ ਟਕਸਾਲੀ ਤੀਰ। ਅਜੋਕੇ ਬਹੁਤੇ ਨਿਹੰਗ ਸੁੱਖਾਸ਼ਰਾਬਭੰਗਡੋਡੇ-ਪੋਸਤ ਸ਼ਰਦਾਈ ਸਭ ਹੜੱਪੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਭੰਗ ਦੇ ਪਕੌੜੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੋੜ ਮੇਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਦੇ ਅਤੇ ਖਾਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਤਿਹਾਸ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸ਼ਹੀਦ ਕੇਵਲ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਪਵਿਤਰ ਬਾਣੀ ਦਾ ਪਾਠਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਸੰਥਿਆ ਦਿੰਦੇ ਸਨ ਜਦ ਕਿ ਨਿਹੰਗ ਅਤੇ ਟਕਸਾਲੀ ਗੰਦੇ ਤਰੀਆ ਚਰਿਤਰਾਂ ਵਾਲੇ ਪੋਥੇ ਨੂੰ ਵੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕਰਕੇ ਗੁਰੂ ਹੁਕਮਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰੇਆਂਮ ਧੱਜੀਆਂ ਉਡਾਅ ਰਹੇ ਹਨ। ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਬੇਲੋੜੀ ਸੁੱਚ ਭਿਟ ਨਹੀਂ ਸੰਨ ਰੱਖਦੇ ਪਰ ਇਹ ਦੋਵੈ ਸੰਪ੍ਰਦਾਈ ਅਤੇ ਨਿਹੰਗ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਬਾਬਾ ਜੀ ਸਭ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬਾਟੇ ਦੀ ਪਹੁਲ ਦਿੰਦੇ ਸੰਨ ਪਰ ਨਿਹੰਗ ਦਲਤ ਕਹੇ ਜਾਂਦੇ ਵੀਰ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਚੌਥੇ ਪੌੜੀਏ ਕਹਿ ਕਿ ਵੱਖ ਪਹੁਲ ਦਾ ਵਿਤਕਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬੀਬੀਆਂ ਨੂੰ ਖੰਡੇ ਦੀ ਥਾਂ ਕਿ੍ਰਪਾਨ ਦੀ ਪਹੁਲ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਅਤੇ ਹਜ਼ੂਰ ਸਾਹਿਬ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖਿਆ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਹੀਦ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਰੱਸੀਏਸ਼ਸ਼ਤ੍ਰਧਾਰੀ ਅਤੇ ਮਾਰਸ਼ਲ ਬੀਰ ਸੰਨ ਜਦ ਕਿ ਅਜੋਕੇ ਇਹ ਸੰਪ੍ਰਦਾਈ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ਭੋਰੇ ਵਿੱਚ  ਬੈਠ, ਕੱਚੇ ਬੇਰ ਖਾ ਕੇ ਬੀੜਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ।
ਡੇਰਿਆਂ ਰੂਪੀ ਲੁੱਟ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਖੋਲੀ ਬੈਠੇ ਬਹੁਤੇ ਪਾਖੰਡੀ ਬਾਬੇ ਤਾਂ ਆਂਮ ਹੀ ਛੋਛੇ ਛੱਡ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਡੇ ਤੇ ਫਲਾਨੇ ਸ਼ਹੀਦ ਦਾ ਪਹਿਰਾ ਹੈ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਸ਼ਹੀਦ ਜਾਂ ਗੈਬੀ ਰੂਹ ਤੰਗ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਡੇਰੇ ਵਿੱਚ ਇੰਨੀਆਂ ਚੌਂਕੀਆਂ ਭਰੋ, ਫਲਾਨਾਂ-ਫਲਾਨਾ ਪਾਠ ਕਰਾਓ, ਹਵਨ-ਸਮੱਗਰੀ, ਬੱਕਰੇ ਅਤੇ ਮਾਇਆ ਦੱਸ਼ਣਾ ਭੇਟ ਕਰੋ, ਤੁਹਾਡਾ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।
ਬਾਕੀ ਇਹ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਮੀਡੀਏ ਰਾਹੀਂ ਨਸ਼ਰ ਹੋਈ ਤਸਵੀਰ ਮਨੋਕਲਪਿਤ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਵੇਲੇ ਕਿਹੜਾ ਨਿਹੰਗ ਅਜਿਹੀ ਤਸਵੀਰੀ-ਕਲਾਕਾਰੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਅਜੋਕੇ ਕੈਮਰੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ? ਅਜਿਹੇ ਭੰਗ ਪੀਣੇ ਲੋਕਾਂ ਚੋਂ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਗੁਰੂ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੂੰ ਭੰਗ ਦੀਆਂ ਸੱਤ ਮੁੱਠਾਂ ਬਾਬਰ ਨੂੰ ਬਖਸ਼ਿਸ ਕਰਕੇ ਸੱਤ ਪੀੜੀਆਂ ਰਾਜ ਕਰਨ ਦਾ ਵਰ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਨਿਹੰਗ ਸੁੱਖੇ ਨੂੰ ਸੁਖ ਨਿਧਾਨ ਵੀ ਆਂਮ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜਦ ਕਿ ਸੁੱਖਾ-ਭੰਗ ਦੁੱਖ ਨਿਧਾਨ ਅਤੇ ਕੇਵਲ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਂ ਹੀ ਸੁਖ ਨਿਧਾਨ ਹੈ-ਸੁਖ ਨਿਧਾਨ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ॥ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝੋ ਕਿ ਅਜੋਕੇ ਅਖੌਤੀ ਸਿੰਘ ਸਹਿਬਾਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਕੋਈ ਬਣਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨਗੇ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਿਦਿਆ ਸਿਖਲਾਈ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੰਪ੍ਰਦਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਮਾਇਆ-ਸਿਰੋਪਿਆਂ ਦੀ ਝਾਕ ਹਰ ਵੇਲੇ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।

Panth ton Bagi, Punjabi Anmol lipi


“loV pMQ qoN bwgI sMpRdweI-fyrydwrW nUM 
pMQ iv`c rlOx Aqy ivcwrDwrk goStIAW rcwaux dI hY 
nW ik pMQk ivdvwnW nUM zlIl krn dI”

ipCly hPqy qoN AKbwrW iv`c Aqy ryfIE qy Akwl qKq dy mjUdw jQydwr qy swQI isMG sihbwnW v`loN ieh Kbr bwr bwr Aw rhI hY ik jy pMQ coN Cyky bMdy Aqy sOdw swD gurmiq rwm rhIm ie`k mhIny dy AMdr-AMdr Akwl qKq qy Aw ky iKmw jwcnw kr lYx qW aunHW nUM mwmUlI swjwvW lgw ky pMQ iv`c Swml kr ilAw jwvygw[ ieh syl kyvl ie`k mhIny vwsqy hY[ AwE jrw ies bwry gOr krIey ik kI ieh gurU dw isDWq hY? nhIN, ikauNik ik gurU qW sdw bKSMd hY-jYsw bwilk Bwie suBweI liK AprwD kmwvY]kir aupdyS iJVky bhu BWqI bhur ipqw gil lwvY] ipCly Aaugx bKS lY pRB AwgY mwrig pwvY] (624)  so gurU qW sdw bKSMd hY nW ik iksy Kws smyN qy hI bKSdw hY[ ieh AYlwn SRomxI kmytI dIAW Aw rhIAW coxW nUM mu`K r`K ky kIqw igAw hY qW ik fyrydwr swD, dyhDwrI gurUAW Aqy Cyky gey is`KW dI hmdrdI pRwqpq kIqI jw s`ky[ ieh qW “aultw koqvwl cor ko fWtY” vwlI g`l hY ikauNik gurU Gr dy cor ieh Awp hn[ kI jy j`j hI cor hovy aus qoN ienswP dI Aws r`KI jw skdI hY? jy nhIN qW kI aus dw hukm mMinAW jw skdw hY? pihlW qW ieh ibAwn jwrI krn vwly Awp hI Akwl qKq dI mrXwdw Aqy kyvl gurU gRMQ swihb hI is`KW dw vwihd Drm gRMQ Aqy gurU hY dy isDWq qoN BgOVy hn[ ieh Awp hI is`K rihq mrXwdw nUM nhIN mMndy Aqy nW hI ieh pMQ pRvwixq jQydwr hn[ A`j q`k ienHW ny iksy vI is`K fyry jW sMprdw iv`c pMQ pRvwixq “is`K rihq mrXwdw” lwgU nhIN kIqI jo hryk is`K vwsqy pMQk hukmnwmw hY[
A`j q`k ijMny vI is`K pMQ coN Cyky hn auh swry guris`K sn, pMQk ivdvwn sn jW drvyS pMQk lIfr sn jo inrol “gurU gRMQ swihb” jI dI bwxI dw hI pRcwr krdy sn qy hn [ aunHW nwl ienHW sMprdweI isMG sihbwnW dy ivcwr nhIN imly qW aunHW nUM pMQ coN Cyk id`qw igAw[ AsIN ienHW B`dr purSW nUM pu`Cxw cwhuMdy hW ik ijqny vI fyrydwr jW blwqkwrI swD hn jo pMQk mrXwdw vI nhIN mMndy Aqy gurbwxI dy ArQ snwqnI, bRwhmxI Aqy vydWqk qOr qy krky is`KI dw bRwhmxIkrn krI jw rhy hn aunHW nUM ikauN nhIN Cyk rhy? Awey idn guris`KW nUM hI ikauN CyikAw jWdw hY? fyrydwrW dIAW votW Aqy bwdl vrgy hwkmW dI KuSI lYx leI ieh swrw frwmW qW nhIN KyifAw jw irhw? Awey idn pMQk ivdvwnW nUM hI pMQ coN CyikAw jw irhw hY iksy sMpRdweI, fyrydwr jW bwdl dl nwl sbMDq lIfr nUM ikauN nhIN? jy vwikAw hI Ajoky isMG sihbwnW nUM soJI Aw geI hY ik ieh Cykx-Ckwx vwlw mslw glq hY qW hux q`k pMQk ivdvwn lIfr pRo. gurmuK isMG, ig. Bwg isMG AMbwlw, bwbw gurbKS isMG kwlw APgwnw, sR joigMdr isMG spoksmYn, q`pVW dy msly qy Cyky hoey is`K Aqy mjUdw dOr iv`c pMQk ivdvwn kIrqnIeyN, gurbwxI dy isDWqk ivAwiKAwkwr Aqy pRcwrk swbkw isMG sihb pRo. drSn isMG Kwlsw Aqy smUMh Kwlsw pMQ koloN Awpxy qoN pihly Aqy Awp mjUdw jQydwrW v`loN jbrI Cykx vwly kwrnwimAW dI muAwPI ikauN nhIN mMgdy? Aqy swry pMQk guris`KW nUM nwl lY ky, smu`cy is`K fyirAW iv`c kyvl qy kyvl gurU gRMQ swihb jI dw pRkwS Aqy is`K rihq mrXwdw lwgU krn leI pMQk hukmnwmW ikauN nhIN k`Fdy? Aqy Cykx dI rIq C`f ky “is`D goStIAW” dI ivcwrDwrk rIq ikauN nhIN clwauNdy? jy gurU nwnk jI ny is`DW nUM Sbd ivcwr nwl ijiqAw sI-Sbid ijqI is`D mMflI kIqosu Awpxw pMQ inrwlw](Bw.gu.) qW Ajoky jQydwr kOm dy lIfr sMpRdweI swDW, fyrydwrW Aqy rwmrweIyey, vfBwgIey, nwmDwrI, nIlDwrI, srsy vwly Aqy BinAwry vwly Awidk dyhDwrI gurUAW nwl “is`D goStW” Bwv gurmiq sMvwd ikauN nhIN rcwauNdy? ies qrIky nwl aunHW nUM pMQ iv`c Swml ikauN nhIN krdy? AsIN isMG sihbwnW dw svwgq krWgy jy auh pMQ dy Bly leI QW QW ivcwr goStIAW dI lihr ibnW iksy p`K pwq Aqy iksy pwrtI dy dbwA qoN mukq ho ky clwauxgy[ gurU BlI kry swnUM sB nUM sumiq bKSy[ aupRokq bynqI krqw AsIN hW-isMG sBw ieMtRnYSnl knyfw, isMG sBw ieMtRnYSl AmrIkw, gurU gRMQ pRcwr imSn AwP XU.AY`s.ey., Adwrw jwgo Kwlsw inaUXwrk, swkw jQybMdI, ieMtRnYSnl bwbw bMdw isMG bhwdr jQybMdI inaUXwrk, isMG sBw XU AYs.ey.,  pMQ drdI imSnrI pRcwk Aqy sihXogI sMgqW[

Saturday, May 25, 2013

ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਵੱਲੋਂ ਲੋਡਾਈ ਗੁਰੂ ਘਰ ਚ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਵੱਲੋਂ ਲੋਡਾਈ ਗੁਰੂ ਘਰ ਚ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।



ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦਾ ਕਾਫਲਾ ੍ ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਪ੍ਰਸਾਰ ਦਾ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਬਣ ਕੇ ੍ ਸੈਨਹੋਜੇ ੍ ਮਲਪੀਟਸ ੍ ਸੈਂਟਾਕਲਾਰਾ ੍ ਲੋਡਾਈ ੍ ਆਦਿ ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਚ ਉਥੋਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀਆਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਨੂੰ ਸਫਲ ਬਣਾਉਣ ਚ ਸਭਾ ਦੇ ਸੀਨੀਅਰ ਮੈਂਬਰ ਅਤੇ ਆਲਮੀ ਸਿੱਖ ਰਹਿਤ ਪ੍ਰਚਾਰ ਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਪ੍ਰੋ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਨੂਆ ਨੇ ਅਹਿਮ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।

ਲੋਡਾਈ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿਖੇ 05/19/2013 ਦਿਨ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਦੁਪਿਹਰ 12 ਵਜੇ ਤੋਂ 1 ਵਜੇ ਤੱਕ ਚਲੇ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਸਟੇਜ ਸੱਕਤਰ ਸ੍ਰ ਗੁਰਦਾਵਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੇ ਸਟੇਜ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ੍ ਪ੍ਰੋ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਨੂਆ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤੀ ੍ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਕਵੀਆਂ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਦੌਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ੍ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਅਤੇ ਆਲਮੀ ਸਿੱਖ ਰਹਿਤ ਪ੍ਰਚਾਰ ਮਿਸ਼ਨ ਦੀਆਂ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸੰਗਤਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ। ਉਪ੍ਰੰਤ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਟੇਜ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੇ ਸੀਨੀਅਰ ਆਗੂ ਸ੍ਰ ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਢੀਂਡਸਾ ਨੂੰ ਸੌਂਪੀ।

ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਡਾ ਗੁਰਦੇਵ ਸਿੰਘ ਘੰਗਸ ੍ ਸ੍ਰ ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਢੀਂਡਸਾ ੍ ਸ੍ਰ ਪਰਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰਵਾਨਾ ੍ ਸ੍ਰ ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸੇਖੋਂ ਦਾਖਾ ੍ ਪ੍ਰੋ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਨੂਆ ੍ ਬੀਬੀ ਗੁਰਦੇਵ ਕੌਰ ੍ ਸ੍ਰ ਜਸਦੀਪ ਸਿੰਘ ੍ ਆਦਿ ਕਵੀਜਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸੰਗਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਦੀਵਾਨ ਹਾਲ ਚ ਸਾਂਝ ਪਾਈ। ਕਵੀਆਂ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੌਰਾਨ ਜੈਕਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗੂੰਜਾਂ ਸੁਣਾਈ ਦੇ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਉਪ੍ਰੰਤ ਕਵੀਆਂ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਰਹੀਆਂ ਸੰਗਤਾਂ ਨੇ ਉਠ ਉਠ ਕੇ ਕਵੀਆਂ ਦਾ ਮਾਨ ਸਨਮਾਨ ਅਤੇ ਹੌਂਸਲਾ ਅਫਜਾਈ ਕੀਤੀ। ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੀ ਸਟੇਜ ਤੋਂ ਕਵੀਜਨਾਂ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨਤ ਕਰਦਿਆਂ ੍ ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਵਲੋਂ ਕਵੀ ਸਭਾ ਦੀ ਮਾਇਕ ਤੌਰ ਤੇ ਹੌਂਸਲਾ ਅਫਜਾਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਅਗੋਂ ਵੀ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਦਿੱਤਾ।

ਜਾਰੀ ਕਰਤਾ
ਬਿਊਰੋ
ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ
510-774-5909

Friday, May 24, 2013

ਮਾਮਲਾ ਏਅਰ ਫੋਰਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਹਲਵਾਰਾ ਬਾਹਰੋਂ ਬਾਰੂਦੀ ਕਾਰ ਮਿਲਣ ਦਾ--

ਭਾਈ ਬਖਸ਼ੀਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਬਾ, ਭਾਈ ਜਸਵੀਰ ਸਿੰਘ ਜੱਸਾ ਮਾਣਕੀ, ਭਾਈ ਹਰਜੰਟ ਸਿੰਘ ਡੀਸੀ, ਭਾਈ ਪਰਗਟ ਸਿੰਘ ਭਲਵਾਨ, ਨੂੰ ਜੱਜ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।


ਲੁਧਿਆਣਾ, 23 ਮਈ (ਪੱਤਰ ਪਰੇਰਕ)- 24 ਜਨਵਰੀ 2010 ਨੂੰ ਏਅਰ ਫੋਰਸ ਸਟੇਸ਼ਨ, ਹਲਵਾਰਾ ਦੇ ਬਾਹਰੋਂ ਇਕ ਲਾਵਾਰਿਸ ਸ਼ੱਕੀ ਕਾਰ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੁਲਿਸ ਥਾਣਾ ਸੁਧਾਰ ਦੀ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਮੁੱਕਦਮਾ ਨੰਬਰ ੮ ਮਿਤੀ 25 ਜਨਵਰੀ 2010 ਵਿਚ ਬਾਰੂਦ ਐਕਟ ਦੀਆਂ ਧਾਰਾਵਾਂ ਤਹਿਤ ਨਾ-ਮਾਲੂਮ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਖਿਲਾਫ ਪਰਚਾ ਦਰਜ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਜੂਨ 2010 ਤੱਕ ਿਸ ਕੇਸ ਵਿਚ ਭਾਈ ਬਖਸ਼ੀਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਬਾ, ਭਾਈ ਜਸਵੀਰ ਸਿੰਘ ਜੱਸਾ ਮਾਣਕੀ, ਭਾਈ ਹਰਜੰਟ ਸਿੰਘ ਡੀਸੀ, ਭਾਈ ਪਰਗਟ ਸਿੰਘ ਭਲਵਾਨ ਨੂੰ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਕੇਸ ਵਿਚ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ (ਰੋਕੂ) ਐਕਟ ਦੀਆਂ ਧਾਰਾਵਾਂ ਦਾ ਵਾਧਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਕੇਸ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਸੁਣਾਉਂਦਿਆਂ ਅੱਜ ਸ੍ਰੀ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਗਰੇਵਾਲ, ਵਧੀਕ ਸੈਸ਼ਨ ਜੱਜ ਲੁਧਿਆਣਾ ਨੇ ਚਾਰਾਂ ਮੁਲਜ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਬਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਬਹਿਸ ਦੌਰਾਨ ਸਰਕਾਰੀ ਵਕੀਲ ਸ੍ਰੀ ਲਤਾਲਾ ਨੇ ਦਲੀਲਾਂ ਦਿੰਦਿਆਂ ਕੇਸ ਪਰੂਫ ਹੋਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਪਰ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਵਲੋਂ ਪੇਸ਼ ਹੋਏ ਵਕੀਲ ਜਸਪਾਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਰਕਾਰੀ ਧਿਰ ਦੀਆਂ ਦਲੀਲਾਂ ਨੂੰ ਬਾ-ਦਲੀਲ ਨਕਾਰਦਿਆਂ, ਕੇਸ ਵਿਚਲੀਆਂ ਤਕਨੀਕੀ ਤੇ ਜ਼ਾਹਰਾ ਖਾਮੀਆਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ। ਜਸਪਾਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਲਾਵਾਰਿਸ ਕਾਰ ਨੂੰ 25 ਪੁਲਿਸ ਐਕਟ ਅਧੀਨ ਕਬਜੇ ਵਿਚ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਬਰਾਮਦ ਹੋਏ ਸਮਾਨ ਦੀ ਬਣਾਈ ਲਿਸਟ ਵਿਚ ਡੈਟੋਨੇਟਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਲਿਸਟ ਵਿਚ ਡੈਟੋਨੇਟਰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜਿਸਨੂੰ ਕਾਰ ਦੀ ਪਿਛਲੀ ਸੀਟ ਉਪਰ ਪਿਆ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਪੁਲਿਸ ਕੇਸ ਵਿਚ ਦੁਬਿਧਾ ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਖੜ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ (ਰੋਕੂ) ਐਕਟ ਅਧੀਨ ਧਾਰਵਾਂ ਦਾ ਵਾਧਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਪਰ ਉਸ ਐਕਟ ਅਧੀਨ ਦਰਜ਼ ਕੇਸ ਦੀ ਜਾਂਚ ਡੀ.ਐੱਸ.ਪੀ ਪੱਧਰ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਕੇਸ ਵਿਚ ਸਾਰੀ ਜਾਂਚ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਨੇ ਹੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਈ ਤਕਨੀਕੀ ਨੁਕਸਾਂ ਤੇ ਠੋਸ ਸਬੂਤਾਂ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਦਾ ਲਾਭ ਦਿੰਦਿਆਂ ਜੱਜ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਚਾਰਾਂ ਦੋਸ਼ੀਆਂ ਬਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਸੁਣਾਇਆ ਹੈ।

Wednesday, May 22, 2013

ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਦੇ 15ਵੇਂ ਜਥੇਦਾਰ ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਕੌਂਸਲ ਆਫ ਖਾਲਸਤਾਨ ਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਪੁਸਤਕ ਨੂੰ ਭਾਈ ਦਾਖਾ ਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਵਿਖੇ ਰਲੀਜ ਕੀਤਾ ।


ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਦੇ 15ਵੇਂ ਜਥੇਦਾਰ ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਕੌਂਸਲ ਆਫ ਖਾਲਸਤਾਨ ਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਪੁਸਤਕ ਨੂੰ ਭਾਈ ਦਾਖਾ ਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਵਿਖੇ ਰਲੀਜ ਕੀਤਾ ।

ਹਿੰਦ ਸਰਕਾਰ ਜੂੰਨ 1984ਚ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਤੇ ਹਮਲਾਵਰ ਬਣ ਕੇ ਆਈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਤੇ ਖਾਲਸਤਾਨ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਜੰਗ ਦਾ ਮੁੱਢ ਬਜਾ । ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਦੇ 14ਵੇਂ ਜਥੇਦਾਰ ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਪੁਰਾਤਨ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਦੁਹਰਾਉਂਦਿਆਂ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਫੌਜ ਨੂੰ ਲੋਹੇ ਦੇ ਚਣੇ ਚਬਾਉਂਦਿਆਂ ਸ਼ਹਾਦਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ । ਪਰ ਸ਼ਹਾਦਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਐਲਾਨ ਕਰ ਗਏ ਕਿ ਜਿਸ ਦਿਨ ਹਿੰਦ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਉਸੇ ਦਿਨ ਖਾਲਸਤਾਨ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ ਜਾਵੇਗੀ ।

ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਬਚਨਾਂ ਤੇ ਪੰਥਕ ਕਮੇਟੀ ਬਾਬਾ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਮਾਨੋਚਾਹਲ ਨੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਪਹਿਰਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਖਾਲਸਤਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਲਿਜਾਣ ਲਈ 7ਅਕਤੂਬਰ 1987ਨੂੰ ਕੌਂਸਲ ਆਫ ਖਾਲਸਤਾਨ ਨੂੰ ਹੋਂਦ ਚ ਲਿਆ ਕੇ ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਔਲਖ ਨੂੰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਥਾਪ ਕੇ ਪ੍ਰਦੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਖਾਲਸਤਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਵਾਗਡੋਰ ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਔਲਖ ਨੂੰ ਸੌਂਪੀ ।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਔਲਖ ਖਾਲਸਤਾਨੀ ਸੋਚ ਤੇ ਖਰੇ ਉਤਰੇ। ਡਾ ਔਲਖ ੳਦੋਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਖਾਲਸਤਾਨ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਆਪਣੇ ਅਡਵਾਇਜ਼ਰੀ ਕਾਫਲੇ ਅਤੇ ਪੰਥਕ ਦਰਦੀਆਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ । ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਰਾਹੀਂ ਅਮਰੀਕਨ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇਤਿਹਾਸਕ ਦਸਤਾਵੇਜ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੀ ਝੋਲੀ ਪਏ । ਇਸ ਇਤਿਹਾਸਕ ਦਸਤਾਵੇਜ ਅਮਰੀਕਨ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿੱਚ ਖਾਲਸਤਾਨ ਦੀਆਂ ਗੂੰਜਾਂ ਦੇ ਦੋ ਵੋਲੀਅਮ ਨੂੰ ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਦੇ 15ਵੇਂ ਜਥੇਦਾਰ ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਦਲ ਖਾਲਸਾ ਅਲਾਇੰਸ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਅਤੇ ਕੌਂਸਲ ਆਫ ਖਾਲਸਤਾਨ ਦੇ ਅਡਵਾਇਜ਼ਰ ਉਪ੍ਰੰਤ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੇ ਫਾਉਂਡਰ ਭਾਈ ਪ੍ਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸੇਖੋਂ ਦਾਖਾ ਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਵਿਖੇ ਪੰਥਕ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਕੌਂਸਲ ਆਫ ਖਾਲਸਤਾਨ । ਦਾ ਸਿੱਖ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨਲ ਟੱਰਸਟ । ਦਲ ਖਾਲਸਾ ਅਲਾਇੰਸ । ਬੇ ਏਰੀਆ ਸਿੱਖ ਅਲਾਇੰਸ । ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਗਦਰ ਮੈਮੋਰੀਅਲ ਟੱਰਸਟ । ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਭਿਆਚਾਰ ਸੁਸਾਇਟੀ । ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ । ਆਲਮੀ ਸਿੱਖ ਰਹਿਤ ਪ੍ਰਚਾਰ ਮਿਸ਼ਨ । ਬਾਲ ਸਾਹਿਤ ਕਲਾ ਰੰਗ ਮੰਚ ਆਦਿ ਪੰਥਕ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਪੰਥਕ ਆਗੂਆਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਚ ਰਲੀਜ਼ ਕੀਤਾ ।

ਜਾਰੀ ਕਰਤਾ
ਬਿਊਰੋ
ਦਲ ਖਾਲਸਾ ਅਲਾਇੰਸ

Tuesday, May 21, 2013

ਸਿੱਖਾਂ ਨਾਲ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਦਾਰੀਆਂ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ

ਸਿੱਖਾਂ ਨਾਲ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਦਾਰੀਆਂ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ


- ਗੈਰੀ ਗਰੇਵਾਲ -

ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਦਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਇਤਿਹਾਸ ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਆਪਾਂ ਗੱਲ ਗੁਰੂ ਕਾਲ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਗੰਗੂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੇ ਨਾਲ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਦਾ ਪਰਵਾਰਕ ਤੇ ਖੂਨੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸੀ। ਸਰਦਾਰ ਦਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀ ਪੁਸਤਕ (ਮੇਰੀ ਹੱਡ ਬੀਤੀ - ਜਗ ਬੀਤੀ) ਵਿੱਚ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਗੰਗੂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ (ਗੰਗਾਧਰ) ਦੇ ਬੇਟੇ ਰਾਜ ਕੌਲ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਅੰਧਾ-ਮੁਗਲ ਵਿਖੇ ਨਹਿਰੀ ਜ਼ਮੀਨ ਇਸ ਲਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਜ ਕੌਲ ਦੇ ਪਿਤਾ ਗੰਗੂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਪਾਸੋਂ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ (ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਮਾਤਾ ਜੀ) ਦਾ ਚੁਰਾਇਆ ਹੋਇਆ ਖਜ਼ਾਨਾ ਸਰਹੰਦ ਦੇ ਨਵਾਬ ਨੇ ਖੋਹ ਲਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਜ਼ਮੀਨ ਚੋਰੀ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨੇ ਤੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨਾਲ ਗੱਦਾਰੀ ਕਰਨ ਬਦਲੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਸੀ।

ਬਾਬਾ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਬਹਾਦਰ ਨੇ ਗੰਗੂ ਨੂੰ ਕੁੱਤੇ ਦੀ ਮੌਤ ਮਾਰ ਕੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦਾ ਕਰਜ਼ਾ ਉਤਾਰਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਰਾਜ ਕੌਲ ਨੂੰ (ਗੁਰੂ ਘਰ ਨਾਲ ਗੱਦਾਰੀ ਬਦਲੇ ਮਿੱਲੀ ਵੱਡੀ) ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਮਾਲਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਮੋਤੀ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਰਾਜ ਕੌਲ ਦਾ ਪੋਤਾ ਤੇ ਗੰਗੂ ਦਾ ਪੜਪੋਤਾ ਸੀ। ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਜਿਸ ਚੋਰੀ ਤੇ ਮੱਕਾਰੀ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਪਲਿਆ ਤੇ ਪੜ੍ਹਿਆ, ਉਹ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਚਰਚਾ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜੀਵਨੀ ਵਿੱਚ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਜ਼ਮੀਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਡੇਰੇ ਰਾਜ ਕੌਲ ਨੂੰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਫਰੁਖ਼ਸੀਅਰ ਨੇ ਇਸਲਈ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਫਾਰਸੀ ਅਤੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦਾ ਵਿਦਵਾਨ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਸ਼ਮੀਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ।

ਪ੍ਰੋ: ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਸੋਢੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪੰਡਤ ਨਹਿਰੂ ਨੇ ਇਹ ਤੱਥ ਛੁਪਾ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਰਾਜ, ਗੰਗੂ ਦਾ ਬੇਟਾ ਸੀ। ਪਰ ਨਹਿਰੂ ਦਾ ਪੋਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖਾਨਦਾਨ ਦੇ ਇਕ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਨੇ ਖੋਲ੍ਹਿਆ, ਜੋ ਖੁਦ ਵੀ ਕੌਲ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂ ਬੰਸੀ ਧਰ ਨਹਿਰੂ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਸ ਨੇ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕਦੇ ਵੀ ਕਸ਼ਮੀਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਗਿਆ। ਜੋ ਫਰੁਖ਼ਸੀਅਰ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਹ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਦੇ ਖਾਨਦਾਨ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਗੰਗੂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਨੌਕਰ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਨਮਕ ਹਰਾਮੀ ਕੀਤੀ - ਨਾਲੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਚੁੱਕੇ ਤੇ ਨਾਲੇ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦੇ ਚੁਗਲੀ ਕਰਕੇ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰਵਾਏ। ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਸੋਚੋ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨਾਲ ਕੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ?

ਇਤਿਹਾਸ ਗਵਾਹ ਹੈ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ’ਤੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ, ਧੋਖਾ ਹੀ ਖਾਧਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੱਥ ਨੂੰ ਸਾਬਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਬੂਤ ਹਨ। ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਗੰਗੂ ਨੇ, ਨਹਿਰੂ ਨੇ, ਇੰਦਰਾ ਨੇ, ਰਾਜੀਵ ਨੇ ਪੀੜ੍ਹੀ-ਦਰ-ਪੀੜ੍ਹੀ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ‘‘ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੇ ਬੱਚੇ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮੀਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਇਹ ਇੱਟ ’ਤੇ ਲਕੀਰ ਹੈ।’’ ਫਰਕ ਸਿਰਫ਼ ਏਨਾ ਹੈ ਕਿ ਮੱਕਾਰੀ ਤੇ ਚੋਰ ਦੇ ਢੰਗ ਬਦਲ ਗਏ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਗੰਗੂ ਨੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਚੋਰੀ ਕੀਤੇ ਤੇ ਦੋਵਾਂ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੂੰ ਨੀਹਾਂ ਵਿੱਚ ਚਿਣਵਾਇਆ ਸੀ, ਲਾਲਚ ਤੇ ਸਿੱਖ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨਾਲ ਈਰਖਾ ਕਰਕੇ। ਹੁਣ ਗੰਗੂ ਦੇ ਪੁੱਤ-ਪੋਤੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਪੈਸਾ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਰਾਹੀਂ ਖਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਦੀ ਦੇਣ ਹੈ।

ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਵੀ ਇਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂ ਚੰਦੂ ਸੀ। ਚੰਦੂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਨੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੂੰ ਭੜਕਾਇਆ ਕਿ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਗੁਰਬਾਣੀ ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਹੈ ਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀਆਂ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ‘ਬਾਗੀਆਨਾ’ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਤੱਤੀ-ਤਵੀ ’ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ, ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਗਰਮ ਰੇਤ ਪਵਾਈ ਪਰ ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਹਾਰਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਚੱਲ ਗਿਆ ਕਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਤਾਂ ਮਹਾਨ ਆਤਮਾ ਸਨ ਤੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਇਸਲਾਮ ਖਿਲਾਫ਼ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੇ ਕਹਿਣੇ ’ਤੇ ਹੀ ਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਚੰਦੂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਗਲ ਵਿੱਚ ਸੰਗਲੀ ਪਾ ਕੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਵਾਂਗ ਘੁਮਾਇਆ। ਫਿਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਦੁਸ਼ਟ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ। ਦੁਸ਼ਟ ਤੋਂ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ ਸਾਡਾ ਧਰਮ ਵੀ ਹੈ ਤੇ ਫਰਜ਼ ਵੀ।

ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਜਦ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਪਹਾੜੀ ਹਿੰਦੂ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਇਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਰਾਹੀਂ ਗਊ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾ ਕੇ ਤੇ ਗਊ ਆਪਣੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੇਰਿਆ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਆਨੰਦਪੁਰ ਦੇ ਕਿਲੇ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਕਰ ਜਾਣ ਤੇ ਛੱਡ ਦੇਣ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਧੋਖਾ ਸੀ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਪਣੇ ਪਰਵਾਰ ਤੇ ਸਾਥੀਆਂ ਸਮੇਤ ਕਿਲ੍ਹੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਕੇ ਕੀਰਤਪੁਰ ਵੱਲ ਹੋ ਤੁਰੇ। ਸ਼ਾਹੀ ਲਸ਼ਕਰ ਨੇ ਆਨੰਦਪੁਰ ਨੂੰ ਲੁੱਟ ਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਇਕਰਾਰ ਤੇ ਗਊ ਦੀ ਕਸਮ ਨੂੰ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਿਰਸਾ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ, ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਸਖ਼ਤ ਹੜ੍ਹ ਸੀ, ਪਿੱਛੇ ਸ਼ਾਹੀ ਫੌਜ ਸੀ - ਗੁਰੂ ਜੀ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ।

ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਤੇ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਿੱਖ ਹਿੰਮਤ ਕਰਕੇ ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਰ ਲੈ ਗਏ। ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਸੂਮ ਪੋਤਰਿਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਰਸੋਈਏ ਗੰਗੂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੇ ਘਰ ਪਨਾਹ ਲਈ। ਜਿਸ ਦੀ ਨਮਕਹਰਾਮੀ ਬਾਰੇ ਆਪਾਂ ਚਰਚਾ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ। ਉਸਨੇ ਗਹਿਣੇ ਚੋਰੀ ਕੀਤੇ ਤੇ ਸੂਬਾ ਸਰਹੰਦ ਨੂੰ ਮਾਤਾ ਜੀ ਤੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਕੀਤੀ।

ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ 40 ਸਿੰਘਾਂ ਨਾਲ ਚਮਕੌਰ ਵਿੱਚ ਕਈ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਫੌਜ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕੀਤਾ। ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਜਰਨੈਲ ਨੇ ਅੱਜ ਤੱਕ 40 ਬੰਦਿਆਂ ਨਾਲ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਹੀ ਫੌਜ ਦਾ ਟਾਕਰਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਅਜਿਹੀ ਮਿਸਾਲ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਉੱਕਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮਿਲੇਗੀ। ਦੋ ਵੱਡੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਤੋਰ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰਵਾਏ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਹਿੰਦੂਆਂ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਏਨਾ ਕੁਝ ਕੀਤਾ, ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਾਂ ਦਾ ਬਲੀਦਾਨ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੁਸਮਲਮਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਜੁੱਤੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੇ ਇਕ ਵਾਰੀ ਫੇਰ ਨਾਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ, ਬੇ-ਗੈਰਤ ਤੇ ਘਟੀਆ ਹੋਣ ਦਾ ਸਬੂਤ ਦਿੱਤਾ।

ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵਰਗੀ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਦਲੇਰੀ, ਨਿਡਰਤਾ ਤੇ ਬੇਖੌਫ ਜ਼ੁਰਅਤ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ। ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਜਰਮਨ ਨੇ, ਰੂਸ ਤੇ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੀਆਂ ਲੱਖਾਂ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕੀਤਾ, ਮਿਸਰ ਦੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਫੌਜ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕੀਤਾ। ਵਰਤਮਾਨ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਕਰਾਉਜੀ ਜਿਹੇ ਬੋਰ ਜਰਨੈਲ ਨੇ ਕਈ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਿਪਾਹੀ ਕੋਲ ਹੁੰਦਿਆਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕੀਤਾ ਤੇ 1971 ਦੀ ਲੜਾਈ ਵੇਲੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ 93000 ਫੌਜ ਨੇ ਆਤਮ-ਸਮਰਪਣ ਕੀਤਾ ਸੀ।

ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲਿਓ, ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਦੀ ਤਾਂ ਗੱਲ ਹੀ ਛੱਡੋ - ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਯੁਗ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀ ਘਟਨਾ ਤਾਂ ਦੱਸੋ, ਜਿੱਥੇ ਸਿਰਫ਼ 40 ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ, ਜੋ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਭੁੱਖੇ ਹੋਣ, ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਥੱਕੇ ਹੋਣ ਤੇ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਫੌਜ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ।

ਗੰਗੂ ਦੀ ਚੁਗਲੀ ਕਾਰਨ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸੂਬਾ ਸਰਹੰਦ ਲੈ ਗਿਆ। ਨਵਾਬ ਸ਼ੇਰ ਮੁਹੰਮਦ ਖਾਂ ਕੋਟਲੀ, ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗਾ ਬੰਦਾ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਸੂਬੇ ਸਰਹੰਦ ਕੋਲੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਕਸੂਰ ਪੁੱਛਿਆ ਤੇ ਆਖਿਆ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਪਿਉ ਨਾਲ ਹੈ, ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣੀ ਬੁਜ਼ਦਿਲੀ ਹੈ, ਪਾਪ ਹੈ। ਸੂਬਾ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਸ਼ਹੀਦ ਨਾ ਕਰਦਾ ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਦੀਵਾਨ ਵਿੱਚ ਸੁੱਚਾ ਨੰਦ, ਜੋ ਹਿੰਦੂ ਖੱਤਰੀ ਸੀ, ਨੇ ਸੂਬੇ ਸਰਹੰਦ ਨੂੰ ਭੜਕਾਇਆ। ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੀਆਂ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਨੀਚਤਾ ਦੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਮਿਸਾਲਾਂ ਨਾਲ ਇਤਿਹਾਸ ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਹੈ।

ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨਾਲ ਇਸ ਕਰਕੇ ਲਗਦੇ ਸਨ ਕਿ ਕਿਉਂਕਿ ਜਦ ਗੁਰੂ ਜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਪਰ ਜਦ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸ਼ੂਦਰਾਂ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਉਠਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਇਹ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਜਾਂ ਬਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸ਼ੂਦਰ ਨੂੰ ਨੀਚ ਜਾਤੀ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਜਾਤ-ਪਾਤ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਨ ਮੰਨਦੇ। ਮੈਂ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਨੀਚ ਤਾ ਇਹ ਖ਼ੁਦ ਹਨ। ਸ਼ੂਦਰ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਕਿਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਕਮਾਈ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਕਦੇ ਨੀਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਨੀਚ ਤਾਂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ-ਬਾਣੀਏ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਗਰੀਬਾਂ ਦਾ ਖੂਨ ਚੂਸਦੇ ਹਨ ਤੇ ਉਸ ’ਤੇ ਪਲਦੇ ਹਨ। ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਰਾਜਭਾਗ ਵੀ ਹਿੰਦੂ ਡੋਗਰਿਆਂ ਦੀ ਨਮਕਹਰਾਮੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਸਿੱਖ ਰਾਜ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।

ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਬਾਣੀਆ 80 ਫੀਸਦੀ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਹੜੱਪ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਫਸਲਾਂ ਦੇ ਭਾਅ ਹੋਣ ਜਾਂ ਬਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਵਿਕਣ ਵਾਲੀ ਕੋਈ ਵੀ ਚੀਜ਼, ਉਹ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਬੋਟੀ ਸੁੱਟ ਕੇ ਆਪਣੀ ਮਨਮਰਜ਼ੀ ਦੇ ਭਾਅ ’ਤੇ ਵੇਚਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਖਰੀਦਦਾ ਹੈ। ਬੋਟੀ ਸੁੱਟਣ ਵਾਲਾ ਬਾਣੀਆ ਹੈ ਤੇ ਬੋਟੀ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲਾ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਹੈ। ਜੋ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਕਦੇ ਪੂਛ ਨਹੀਂ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੀਆਂ ਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਖੂਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਜੋ ਇਹ ਚੂਸ ਸਕਣ। ਬਾਣੀਆ-ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਹਿਲ-ਮੁਨਾਰੇ ਉਸਾਰ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਅੱਧੀ ਵੱਸੋਂ ਨੂੰ ਭੁੱਖਮਰੀ ਵਿੱਚ ਲਪੇਟ ਕੇ ਗਰੀਬੀ ਰੇਖਾ ਦੇ ਥੱਲੇ ਨੱਪ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

ਕੀ ਜੀਵਨ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰਿਆਂ ਦਾ ਭੁੱਖੇ, ਨੰਗੇ, ਅਨਪੜ੍ਹ, ਸਿਹਤ ਸਹੂਲਤਾਂ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ। ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਉਹ ਪੜ੍ਹ ਗਏ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਹੱਕਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨਗੇ। ਹੁਣ ਭੇਡਾਂ ਵਾਂਗੂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੀ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੂੰ ਵੋਟਾਂ ਪਾ ਕੇ ਜਿਤਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

ਕਿਸੇ ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀ ਕੌਮ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਭੜਕਾ ਕੇ ਤੇ ਨਫਰਤ ਬੀਜ ਕੇ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਦੀਆਂ ਵੋਟਾਂ ਲੈਣੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸੌਖਾ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਘਟੀਆ ਤਰੀਕਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਾਂਗਰਸ ਤੇ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ ਦੋਨੋਂ ਹੀ ਵਰਤਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਲ੍ਹ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਸੀ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਅੱਜ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਕੁਝ ਕਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਇਸਲਈ ਸੋਚ-ਸੋਚ ਕੇ ਮਨ ਦੁਖੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਕਾਸ਼ ! ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਗਰੀਬ ਤੇ ਅਨਪੜ੍ਹ ਲੋਕ ਇਹ ਗੱਲ ਸਮਝ ਸਕਣ ਤੇ ਲੀਡਰਾਂ ਦੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆਉਣ ਅਤੇ ਧਰਮਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਛੱਡ ਕੇ ਤਰੱਕੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਉਹ ਧਰਮ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਵੀ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਉਹ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮੰਦਰ ਜਾਂ ਡੇਰੇ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਥਾਂ ਹਸਪਤਾਲ ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਬਣਾਉਂਦੇ?

ਦੂਜਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਹਿੰਦੂ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਵਿਕਾਊ ਹਨ। ਗੰਗੂ ਨੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੇ ਲਾਲਚ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਅੰਨਦਾਤਾ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਲ ਗੱਦਾਰੀ ਕੀਤੀ। ਪਹਾੜੀ ਰਾਜਿਆਂ ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨੇ ਗਾਂ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਹ ‘ਮਾਂ’ ਆਖਦੇ ਹਨ, ਦੀ ਸਹੁੰ ਤੋੜੀ, ਸਿਰਫ਼ ਪੈਸੇ ਪਿੱਛੇ। ਜੇ ਇਹ ਗਾਂ ਦੀ ਕਸਮ ਤੋਂ ਮੁਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਮਾਂ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਬਾਕੀ ਖ਼ੁਦ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾ ਲਓ। ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਹੀ ਅਮਰੀਕਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਇੰਗਲੈਂਡ - ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਿਆਨਾਂ ਨੂੰ ਅਹਿਮੀਅਤ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਹਿੰਦੂ ਵਿਕਾਊ ਹਨ ਤੇ ਵਿਕਾਊ ਬੰਦਾ ਕਦੇ ਵੀ ਬਦਲ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਾਰਾ ਖੇਡ ਬੋਟੀਆਂ ਦਾ ਹੈ।

ਸ਼ਾਹੀ ਫੌਜ ਨਾਲ ਲੜਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਚਮਕੌਰ ਦੀ ਗੜ੍ਹੀ ਤੋਂ ਨਿਕਲੇ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਨ। ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕੰਡੇ ਤੇ ਝਾੜੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਦਿਸਦੇ। ਸਭ ਸਿੱਖ ਵਿਛੜ ਗਏ ਸਨ, ਚਾਰੇ ਬੱਚੇ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਲਹੂ-ਲੁਹਾਨ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਉਨੀਂਦਰਾਪਨ ਤੇ ਬੇਅਰਾਮੀ, ਨਾਲ ਭੁੱਖੇ। ਉੱਪਰੋਂ ਫੌਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਅਜੇ ਵੀ ਬੇਖੌਫ ਸਨ। ਜੰਗਲ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਮਾਛੀਵਾੜੇ ਦੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਪਾਸੇ ਇਕ ਬਾਗ ਵਿਚ ਆ ਟਿਕੇ।

ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਦੋ ਪਠਾਣ ਭਰਾ ਨਬੀ ਖਾਂ ਤੇ ਗਨੀ ਖਾਂ ਬਾਗ ਦੀ ਸੈਰ ਨੂੰ ਆਏ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਲਿਆ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੋਲ ਉਹ ਘੋੜੇ ਵੇਚਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਨ ਪਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਅਹਿਸਾਨਮੰਦ ਸਨ ਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੋਲੋਂ ਕਾਫੀ ਲਾਭ ਉਠਾ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਪਠਾਣਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਫਰਜ਼ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕੀਤੀ। ਨਮਕਹਰਾਮ ਨਹੀਂ ਬਣੇ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਅਹਿਸਾਨ ਭੁਲਾਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਰਾਜ਼ ਫਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ, ਫੌਜ ਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਦਿੱਤੀ ਸਗੋਂ ਆਪਣੀ ਹਿਫਾਜ਼ਤ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਬਹਿਲੋਲਪੁਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤਾ।

ਗੁਰੂ ਜੀ ਬਹਿਲੋਲਪੁਰ ਦੇ ਕਾਜ਼ੀ ਪੀਰ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚੇ। ਇਹ ਕਾਜ਼ੀ ਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦੋਸਤ ਸਨ। ਕਾਜ਼ੀ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਪੀਰ ਦੀ ਪੋਸ਼ਾਕ ਪਵਾਈ ਤੇ ‘ਉੱਚ ਦੇ ਪੀਰ’ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਕੇ ਨਾਲ ਗਨੀ ਖਾਂ ਤੇ ਤਿੰਨ ਸਿੱਖ, ਜੋ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਭਾਲਦੇ ਹੋਏ ਕਾਜ਼ੀ ਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਸਨ, ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੋਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵੀ ਮੁਸਲਿਮ ਪੋਸ਼ਾਕਾਂ ਪਾ ਲਈਆਂ। ਉਸ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਿੱਚ ਦਸਤੂਰ ਸੀ ਕਿ ਪੀਰ ਨੂੰ ਚਾਰਪਾਈ ਉੱਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਲੋਕ ਇਕ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਪਿੰਡ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਵੀ ਪੀਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪਿੰਡੋਂਪਿੰਡ ਫਿਰਾਉਂਦੇ ਉਹ ਮਾਲਵਾ ਦੇਸ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਏ। ਕਿੱਥੇ ਉਹ ਹਿੰਦੂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਗਾਂ ਦੀ ਝੂਠੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ ਅਤੇ ਕਿਥੇ ਇਹ ਮੁਸਲਮਾਨ, ਜੋ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ’ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਲੈ ਗਏ।

ਮੈਂ ਇਕ ਗੱਲ ਇਥੇ ਸਪਸ਼ਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਉਹ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਸਨ। ਇਹ ਤਾਂ ਸੰਜੋਗ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਨ। ਜੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਧਰਮ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਗਰੀਬਾਂ ’ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਓਨੀ ਤਤਪਰਤਾ ਨਾਲ ਲੜਦੇ। ਜਿਵੇਂ ਅੱਜ ਕੋਈ ਮੰਤਰੀ ਦੰਗੇ ਕਰਵਾਏ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਸਦੀ ਮੁਖਾਲਫ਼ਤ ਕਰੋ। ਤੁਹਾਡੀ ਮੁਖਾਲਫ਼ਤ ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੋ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਨਿਰਦੋਸ਼ਾ ਦਾ ਖੂਨ ਵਹਾਇਆ ਹੋਵੇਗ ਨਾ ਕਿ ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਿ ਉਹ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹੈ, ਹਿੰਦੂ ਹੈ ਜਾਂ ਸਿੱਖ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਇਸ ਨੂੰ ਧਾਰਮਕ ਰੰਗ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਹਰ ਯੁਗ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ (ਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁਸਪੈਠ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਅਤੇ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਸਰੂਪ ਵਾਲੇ ਆਰ.ਐਸ.ਐਸ. ਦੇ ਏਜੰਟ ਵੀ ਇਹੀ ਕੁਝ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ)।

ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਸੋਚੋ ਕਿ ਜੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਕਾਜ਼ੀ ਜੀ, ਗਨੀ ਖਾਂ ਤੇ ਨਬੀ ਖਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਖਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਮਦਦ ਨਾ ਕਰਦੇ ਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੀਰ ਦੀ ਪੋਸ਼ਾਕ ਪਵਾ ਕੇ, ਸਿਰ ’ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਪਿੰਡ-ਪਿੰਡ ਨਾ ਫਿਰਦੇ। ਬਲਕਿ ਕਈ ਮੁਸਲਮਾਨ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਸਨ ਅਤੇ ਨਵਾਬ ਸ਼ੇਰ ਮੁਹਮੰਦ ਕੋਟੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਆਪਾਂ ਪਿੱਛੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਸੂਬਾ ਸਰਹੰਦ ਕੋਲ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਨੂੰ ਪਾਪ ਤੇ ਬੁਜ਼ਦਿਲੀ ਨਾ ਕਹਿੰਦੇ।

ਉਹ ਲੋਕ ਕਿੰਨੇ ਮੁਬਾਰਕ ਹਨ, ਜੋ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਇੰਝ ਲੈ ਗਏ। ਇਸ ਗੱਲ ’ਤੇ ਗੌਰ ਕਰੋ ਕਿ ਉਸ ਨਾਜ਼ੁਕ ਸਮੇਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਕੋਲ ਕਿਉਂ ਪਨਾਹ ਲਈ? ਜਿੱਥੇ ਜ਼ਾਹਿਰੀ ਤੌਰ ’ਤੇ ਖ਼ਤਰਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ ਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਆਸ ਘੱਟ ਸੀ। ਕਾਰਨ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਸੀ। ਉਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਵਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਪਨਾਹ ਲੈ ਸਕਦੇ। ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੀ ਬੁਜ਼ਦਿਲੀ ਤੇ ਖ਼ੁਦਗਰਜ਼ੀ ਵੇਖ ਕੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ’ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਿਹਾ, ਵਰਨਾ ਹਿੰਦੂ ਅਬਾਦੀ ਉਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸੀ। ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਜੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਿਸੇ ਖੱਤਰੀ, ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਜਾਂ ਬਾਣੀਏ ਦੇ ਘਰ ਗਏ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਉਸ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਜਾਂ ਬਾਣੀਏ ਨੇ ਨਮਕਹਰਾਮੀ ਕਰਨੋਂ ਬਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਣਾ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਾਰਖੂ ਅੱਖ ਨਾਲ ਵੇਖ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਹਿੰਦੂ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਨਹੀਂ।

ਪਰ ਮੂਰਖ ਸਿੱਖ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ‘ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ’ ਜੀ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ’ਤੇ ਅਮਲ ਨਾ ਕਰਕੇ; ਫਿਰ 1947 ਵਿੱਚ ਗਾਂਧੀ ਅਤੇ ਨਹਿਰੂ ’ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਬੈਠੀ। ਜੋ ਇਤਿਹਾਸ ਤੋਂ ਸਬਕ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਤਿਹਾਸ ਦੁਹਰਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਭੋਲੇ ਸਿੱਖ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਦੀਆਂ ਚੋਪੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ ਤੇ ਉਸਦਾ ਸਿੱਟਾ ਅਜੇ ਤੱਕ ਭੁਗਤ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ’ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਏਨਾ ਮਾਰੂ ਸਿੱਧ ਹੋਇਆ ਕਿ ਸਿੱਖ ਆਪਣੇ ਧਾਰਮਕ ਅਸਥਾਨਾਂ ਤੋਂ ਵਿਛੜ ਗਏ, ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਇਕ ਹਿੱਸਾ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਗਾਂਧੀ ਤੇ ਨਹਿਰੂ ਨੇ ਅੱਡ ਕਰਵਾ ਕੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ, ਆਪਣੇ ਮਕਸਦ ਲਈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਜਿਨਾਹ ਨੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ ਸੀ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਨਾ ਹੋਣ ਪਰ ਉਸਦੀ ਪੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਗਈ। ਕਿਉਂਕਿ ਗਾਂਧੀ ਤੇ ਨਹਿਰੂ ਨੇ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਵੰਡਣ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਇਸ ਵੰਡ ਕਾਰਨ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਾਲੀ ਤੇ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਹੋਇਆ। ਸਿੱਖ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦੇਸ਼ਭਗਤ ਕੌਮ ਹੈ ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਦਰ ਨਹੀਂ ਪਈ। ਓਨਾ ਹੀ ਨੁਕਸਾਨ ਫਿਰ ਇਸ ਕਹੀ ਜਾਂਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ 1984 ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਭਾਰਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਇਕ ਅਜ਼ਾਦ ਖਿੱਤਾ ਦੇਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਕੀ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲਦੇ ਇਲਾਕੇ ਇਕ ਸੂਬੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਗੱਲ ਝਗੜੇ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਬਣ ਗਈ। ਜਦਕਿ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਸੂਬੇ ਬੋਲੀ ਦੇ ਅਧਾਰ ’ਤੇ ਬਣੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਰਾਠੀ-ਮਹਾਂਰਾਸ਼ਟਰ, ਕੰਨੜ-ਕਰਨਾਟਕ, ਤਾਮਿਲ-ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ, ਗੁਜਰਾਤੀ-ਗੁਜਰਾਤ ਵਗੈਰਾ।

ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਆਰਿਯਾ ਸਮਾਜੀਆਂ ਨੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ’ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਹੈ, ਪੰਜਾਬੀ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੂੰ ਉਂਗਲ ਲਾਈ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਕੇ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਨੂੰ ਐਸੀ ਅੱਗ ਲਾਈ ਕਿ ਗੱਲ ਨੀਲਾ ਤਾਰਾ ਤੱਕ ਜਾ ਅਪੜੀ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਕਤਲੇਆਮ ਪੰਜਾਬ, ਦਿੱਲੀ, ਕਾਨਪੁਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਅਨੇਕਾਂ ਥਾਵਾਂ ’ਤੇ ਲਗਭਗ 10 ਸਾਲ ਲਗਾਤਾਰ ਹੋਇਆ। ਦੰਗੇ ਕਰਵਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਕੋਈ ਸਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ। ਇਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਇਨਸਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ, ਖ਼ੁਦ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ’ਤੇ ਲੈਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਵੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਪਰ ਇੰਦਰਾ ਦੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਮਰਵਾਇਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਇਨਸਾਫ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਤੇ ਨਾ ਮਿਲਣਾ ਹੈ। ਜੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਪੁਲਿਸ ਤੇ ਅਦਾਲਤਾਂ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਨੇ, ਉਹ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਨਿਭਾਉਣ ਤਾਂ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ ਕਿ ਇਕ ਵੀ ਬੰਦਾ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਲਵੇ। ਦੇਸ਼ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਕਰਕੇ ਵੋਟਾਂ ਮੰਗਣ ਦੀ ਥਾਂ ਦੰਗੇ ਕਰਵਾ ਕੇ, ਵੋਟਾਂ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਰੱਬ ਜਾਣੇ ਕੀ ਬਣੂੰ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ?

ਹਿੰਦੂਤਵੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਸਿੱਖ ਸਿਧਾਂਤ, ਸਿੱਖ ਬਾਣੀ, ਸਿੱਖ ਸਭਿਆਚਾਰ ਤੇ ਸਿੱਖ ਸਰੂਪ ਨੂੰ ਖੋਰਾ ਲਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਕਾਰਵਾਈ ਅੱਜ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਧਾਰਮਕ ਰੰਗ ਨੀਲਾ ਅਤੇ ਪੀਲਾ ਹੈ ਪਰ ਪ੍ਰਚਾਰ ਰਾਹੀਂ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਭਗਵਾ ਕੇਸਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਭਗਵੇ ਸਰੋਪੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਕੇਸਰੀ ਭਗਵਾ ਰੰਗ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦਾ ਹੈ। ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਪੀਲਾ ਤੇ ਨੀਲਾ ਹੈ।

ਦਿੱਲੀ ਤਖ਼ਤ ’ਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨੇ ਜਬਰ ਤੇ ਵਿਉਂਤ ਨਾਲ ਸਿੱਖ ਜਵਾਨੀ ਦੀਆਂ ਦੋ ਪੀੜੀਆਂ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਅੱਤਵਾਦ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਬਹੁਤ ਧੱਕੇ ਹੋਏ। ਬਾਕੀ ਰਹਿੰਦੀ-ਖੂੰਹਦੀ ਕਸਰ ਅਕਾਲੀਆਂ ਨੇ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਜੇ ਬਾਦਲ ਵਰਗੇ ਕੌਮ ਦੇ ਰਾਖੇ ਹੋਣ ਤਾਂ ਕੌਮ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ? ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਿੰਘਾਂ, ਸਿੰਘਣੀਆਂ ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਕਤਲ ਕਰਵਾਏ, ਗੁਰਧਾਮ ਢਾਹੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਅਕਾਲੀ ਜੱਫੀਆਂ ਪਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਨ, ਕੁਰਸੀਆਂ ਦੇ ਮਾਰੇ।

ਦਸ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਕਰਨੋਂ ਵੀ ਮਨ੍ਹਾਂ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੁਰੂਆਂ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ-ਕੁਲ ਵਿੱਚੋਂ ਉਪਜੀਆਂ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਹੋਂਦ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਲੀਆਮੇਟ ਕਰਨ ਦਾ ਏਜੰਡਾ ਅੱਜ ਸਰਕਾਰੀ ਤੇ ਗੈਰ-ਸਰਕਾਰੀ ਹਿੰਦੂਤਵੀਆਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਹੈ। ਪਰ ਆਪਾਂ ਸਭ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਸਦਾ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਹਰ ਸਿੱਖ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਇਸ ਸਿੱਖਿਆ ’ਤੇ ਅਮਲ ਕਰੇ : ‘‘ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਸਭ ਰਸਮਾਂ ਤਿਆਗ ਦਿਓ ਤੇ ਦਸਾਂ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਬਾਣੀ ’ਤੇ ਅਮਲ ਕਰੋ।’’

ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਵੱਲੋਂ ਥਾਪੇ ਗਏ ਜੱਥੇਦਾਰਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਲਵ-ਕੁਸ਼ ਦੀ ਔਲਾਦ ਦੱਸਿਆ ਹੈ। ਬਾਦਲ ਤੇ ਜੱਥੇਦਾਰ ਦੋਵੇਂ ਰਾਮ ਦੇ ਪੋਤੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਬਾਕੀ ਸਿੱਖ ਨਹੀਂ। ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਸੰਤਾਨ ਹਾਂ। ਇਹ ਗਿਆਨ ਤੋਂ ਊਣੇ ਤੇ ਕੁਰਸੀਆਂ ਦੇ ਭੁੱਖੇ ਲੋਕ ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ’ਤੇ ਤੁਲੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਜੋ ਗੱਦੀਆਂ ਤੇ ਪੈਸੇ ਪਿੱਛੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਤੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਲੋੜ ਹੈ ਅਜਿਹੇ ਮਨੁੱਖ ਦੀ, ਜੋ ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਸੇਧ ਦੇ ਸਕੇ। ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਲੀਡਰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹੈ ਨਹੀਂ। ਸਭ ਚੌਧਰ ਤੇ ਮਾਇਆ ਦੇ ਭੁੱਖੇ ਹਨ। ਕੈਪਟਨ ਅਮਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ (ਦੀ ਪੰਥ-ਪ੍ਰਸਤੀ) ਬਾਰੇ ਦਾਅਵੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਵਕਤ ਹੀ ਦੱਸੇਗਾ।

ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਵਰਗੇ ਵਿਅਕਤੀ ਰਾਜੇ ਸਨ - ਸਿਰਫ਼ ਰਾਜੇ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਪਾਤਰਾਂ ਨੂੰ ਪੂਜਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਨ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੱਜ ਫਿਲਮਾਂ ਹਨ। ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ‘ਖੁਸ਼ਬੂ’ ਨਾਮੀ ਹੀਰੋਇਨ ਦਾ ਮੰਦਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਹੜੀ ਵਿਚਾਰੀ ਆਪ ਖ਼ੁਦ ਕਿੰਨੇ ਸਾਲ ਮਿਹਨਤ ਕਰਕੇ ਮਸਾਂ ਹੀਰੋਇਨ ਬਣੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਫਲ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੇ ਦੇ ਦਿੱਤਾ - ਸਿੱਧਾ ਦੇਵੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਜਨੀਕਾਂਤ ਤੇ ਅਮਿਤਾਭ ਬੱਚਨ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰੱਬ ਹਨ।

ਮੈਂ ਇਸ ਗੱਲ ਵੱਲ ਪਾਠਕਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ’ਤੇ ਦਿਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਸੋਚੋ ਕਿ ਜੇ 21ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਹਿੰਦੂ ਫਿਲਮਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਸੱਚ ਮੰਨ ਕੇ ਅਮਿਤਾਭ ਬੱਚਨ ਨੂੰ ਪੂਜਣ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ ਤੇ ਸਚਿਨ ਤੇਂਦੂਲਕਰ ਦੀ ਫੋਟੋ ਨੂੰ ਧੂਫ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ ਤਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਹਿੰਦੂ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਹੋਣਗੇ? ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਵੀ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਸੱਚ ਮੰਨ ਕੇ ਬੈਠ ਗਏ। ਰਾਮ ਤੇ ਸੀਤਾ ਨੂੰ ਤਾਂ ਪੂਜਣਾ ਹੀ ਪੂਜਣਾ ਹੈ, ਹੋਰ ਤਾਂ ਹੋਰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਐਕਟਰਾਂ ਨੇ ਰਮਾਇਣ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਤੇ ਸੀਤਾ ਦਾ ਰੋਲ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਵੀ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲਾ ਕੇ ਪੂਜੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।

ਧਰਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਿਥੋਂ ਹੋਈ? ਇਸ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਪੱਥਰ-ਯੁਗ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਕਿਹੜਾ ਆਕਸਫੋਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸੀ। ਇਹ ਜੰਗਲੀ ਲੋਕ ਜੰਗਲੀ ਹੀ ਸਨ। ਧਰਮ ਤੇ ਰੱਬ ਦਾ ਜਨਮ ਡਰ ’ਚੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਮੀਂਹ ਪੈਂਦਾ, ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਦਾ, ਰਾਤ ਪੈਂਦੀ ਜਾਂ ਬਿਜਲੀ ਗੜਕਦੀ - ਇਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸਨ ਆਉਂਦੀਆਂ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਕੀ ਹੈ। ਇਹ ਲੋਕ ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਡਰਨ ਲੱਗ ਪਏ। ਸੱਪ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰਨ ਲੱਗ ਪਏ ਤੇ ਜਿਸ-ਜਿਸ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਡਰ ਲੱਗੇ, ਉਸਨੂੰ ਰੱਬ ਬਣਾ ਲਿਆ ਤੇ ਪੂਜਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਮੁਸਲਮਾਨ, ਸਿੱਖ, ਇਸਾਈ, ਬੋਧੀ ਸਭ ਬਹੁਤ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੁਹੰਮਦ ਸਾਹਿਬ, ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ, ਈਸਾ ਮਸੀਹ ਤੇ ਗੌਤਮ ਬੁੱਧ ਵਰਗੇ ਮਹਾਂਪੁਰਖ ਮਿਲੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹੇ ਪਾਇਆ। ਵਰਨਾ ਇਹ ਸਭ ਲੋਕ ਵੀ ਹਿੰਦੂਆਂ ਵਾਂਗੂ, ਅੱਜ ਵੀ ਪੱਥਰ-ਯੁਗ ਵਿੱਚ ਅਟਕੇ ਪਏ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਮੱਥੇ ’ਤੇ ਤਿਲਕ ਲਾ ਕੇ ਟੱਲੀਆਂ ਖੜਕਾਉਂਦੇ ਫਿਰਦੇ।

ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਸਿਕੰਦਰੇ-ਆਜ਼ਮ ਜਿਹੇ ਪਹਿਲੇ ਯੂਨਾਨੀ ਹਮਲਾਵਰ ਨੂੰ ਵੀ ਹਰੀਕੇ ਪੱਤਣ ਤੋਂ ਹਾਰ ਖਾ ਕੇ ਮੁੜਨਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਜੋ ਰਾਜਾ ਕਦੇ ਵੀ ਅਤੇ ਕਿਤੋਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਾਰਿਆ ਸੀ, ਉਸਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਸਭ ਪਾਸਿਓਂ ਪੂਰੇ ਸਨ। ਇਮਾਨਦਾਰ, ਵਫਾਦਾਰ, ਦਲੇਰ, ਮਿਹਨਤੀ ਪਰ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਦੀ ਚਾਣਕਿਆ ਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਫਸ ਗਏ। ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨੇ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦੇ ਤਾਂ ਕੀ ਪੂਰੇ ਕਰਨੇ ਸਨ, ਸਗੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬਾ ਵੀ ਨਾ ਬਣਾਇਆ। ਅਗਰ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬਾ ਬਣਾਇਆ ਵੀ ਤਾਂ ਇਸ ਕੋਲੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਧਿਕਾਰ ਖੋਹ ਲਏ, ਜੋ ਕਿ ਅੱਜ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਦੂਜੇ ਸੂਬਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਮਿਲੇ ਹੋਏ ਹਨ।

ਜਿਵੇਂ : ਵੱਖਰੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਆਪਣੇ ਪਾਣੀਆਂ ’ਤੇ ਨਾ ਬਿਜਲੀ ’ਤੇ, ਨਾ ਡੈਮਾਂ ’ਤੇ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ। ਨਾ ਹੀ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲਦੇ ਇਲਾਕੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਵੱਖਰਾ ਹਾਈ ਕੋਰਟ ਨਹੀਂ, ਇਸਦੀ ਸਰਕਾਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅੱਜ ਵੀ ਪੂਰਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਨਹੀਂ। ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ, ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੀ ਵਾੜ ਰੱਖੀ ਹੈ। ਹੋਰ ਸਭ ਸੂਬਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਹੱਕ ਮਿਲੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਾਧਨ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕੰਟਰੋਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹਨ। ਅਖ਼ਬਾਰ ਆਰਿਆ ਸਮਾਜ ਦੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲਦੇ ਹਨ। ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਜਲੰਧਰ ਟੈਲੀਵੀਜ਼ਨ ਵੀ ਹਿੰਦੂਤਵ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਕਿਸਾਨ, ਜੋ ਸਾਰੇ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦਾ ਪੇਟ ਪਾਲਦਾ ਸੀ, ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਕਰਜ਼ੇ ਹੇਠ ਨੱਪ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂਕਿ ਉਸਦੀ ਕਮਰ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੱਕਾਂ ਦੀ ਤੇ ਵੱਖਰੀ ਹੋਂਦ ਦੀ ਗੱਲ ਭੁੱਲ ਜਾਵੇ ਤੇ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਕੇ ਫਿਰ ਉਸ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ ਧੱਸ ਜਾਵੇ, ਜਿਥੋਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਿਆ ਸੀ।

ਅਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਨਹਿਰੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਇਕ ਬਹਾਦਰ ਕੌਮ ਹੋ, ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਨਹਿਰੂ ਨੇ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਾਂ ਲਈ 33 ਫੀਸਦੀ ਰਿਜ਼ਰਵੇਸ਼ਨ ਰੱਖਣ ਦਾ ਡਰਾਮਾ ਕੀਤਾ, ਜੋਕਿ ਬਾਕੀ ਵਾਅਦਿਆਂ ਵਾਂਗੂ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਘਟਾਉਣੀ; ਉੱਚੇ ਅਹੁਦਿਆਂ ’ਤੇ ਨਾ ਲਾਉਣਾ, ਤਰੱਕੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਯੋਗ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਅੱਖੋਂ ਓਹਲੇ ਕਰਨਾ - ਇਹ ਸਭ ਧੱਕੇ ਹੋਏ ਹਨ ਤੇ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ।

ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਕੱਚਾ ਮਾਲ ਮਨਮਰਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਕੀਮਤਾਂ ’ਤੇ ਖਰੀਦਣਾ ਤੇ ਪੱਕਾ ਮਾਲ ਮਨਮਰਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਕੀਮਤਾਂ ’ਤੇ ਵੇਚਣਾ ਅਤੇ ਇਸ ਨੀਤੀ ’ਤੇ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਅਮਲ ਕਰਨਾ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਤੇ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਲੁੱਟ ਕਰਨੀ। ਇਸ ਦੀ ਸਨਅਤੀ ਤਰੱਕੀ ਨੂੰ ‘ਸਰਹੱਦੀ ਸੂਬਾ’ ਕਹਿ ਕੇ ਰੋਕੀ ਰੱਖਣਾ। ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਫਸਲ ਨੂੰ ਮੰਡੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੋਲੀ ਜਾਣਾ। ਪੰਜਾਬ ਗਿਰਦ ਕੰਡੇਦਾਰ ਤਾਰ ਲਾ ਕੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪੁਰਾਣੇ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨਾਲੋਂ ਨਿਖੇੜ ਕੇ ਜੇਲ੍ਹਖਾਨੇ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਧੀਨ ਕਰਨਾ। ਇਹ ਸਭ ਗੁਲਾਮੀ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਹਨ।

ਅਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਸਮੇਂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਅਧਾਰ ’ਤੇ ਸੂਬਿਆਂ ਦੀ ਹੱਦਬੰਦੀ ਦੇ ਵਾਅਦੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਪੂਰੇ ਹੋਏ ਪਰ ਪੰਜਾਬੀ ਹਿੰਦੂ ਜੋ ਸਾਰੇ ਫਸਾਦ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਹੈ, ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਹਿੰਦੀ ਲਿਖਵਾ ਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬਾ ਬਨਾਉਣ ਤੋਂ ਟਾਲ-ਮਟੋਲ ਕਰਨ ਦਾ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਬਹਾਨਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਸਿੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਮਿਸਾਲ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਜ਼ਾਇਆ ਗਈਆਂ ਤੇ ਇਕ ਲੰਗੜਾ ਪੰਜਾਬ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਆਇਆ। ਫਿਰਕਾਪ੍ਰਸਤ ਸੋਚ ਅਧੀਨ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲਦੇ ਇਲਾਕੇ ਜਿਵੇਂ ਸਿਰਸਾ, ਡੱਬਵਾਲੀ, ਅੰਬਾਲਾ, ਜੰਮੂ, ਪਾਉਂਟਾ ਸਾਹਿਬ, ਊਨਾ ਆਦਿ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਖੋਹ ਲਏ ਗਏ। ਪੰਜਾਬੀ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧਰਤੀ ਨਾਲ ਗੱਦਾਰੀ ਕੀਤੀ - ਜਿਸ ਧਰਤੀ ’ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਜਨਮ ਲਿਆ, ਜਿਸ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਉੱਗਿਆ ਅੰਨ ਖਾ ਕੇ ਉਹ ਪਲੇ।

ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਦੋ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਰੱਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਜਦਕਿ ਦੂਜੇ ਸੂਬਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਦੱਖਣੀ ਸੂਬੇ ਤਾਂ ਹਿੰਦੀ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਿੰਦੀ ਫਿਲਮਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ। ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਮੱਲੋ-ਮੱਲੀ ਹਿੰਦੀ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਇਹ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸੁਣ ਕੇ ਇਉਂ ਲਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਸਾਗ ਨਾਲ ਬਰੈੱਡ ਖਾ ਰਹੇ ਹੋਈਏ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਾਗ ਵਿੱਚੋਂ ਬਰੈੱਡ ਕਢਣੀ ਵੀ ਆਪਣਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਹੈ।

1966 ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਦਰਿਆਈ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਬਿਜਲੀ, ਡੈਮ, ਹੈੱਡ ਵਰਕਸ ਵੀ ਕੇਂਦਰ ਦੀ ਮਾਲਕੀ ਹੇਠ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਗਏ। ਸਤਲੁਜ, ਬਿਆਸ ਅਤੇ ਰਾਵੀ ਤੋਂ ਬਣੇ ਭਾਖੜਾ ਡੈਮ, ਪੌਂਗ ਡੈਮ, ਹਰੀਕੇ ਹੈੱਡ ਵਰਕਸ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੇਂਦਰ ਅਧੀਨ ਹਨ। ਇਸਲਈ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਬਿਜਲੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਕੋਲੇ ’ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਬਠਿੰਡਾ ਅਤੇ ਰੋਪੜ ਥਰਮਲ ਪਲਾਂਟਾਂ ’ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਦਕਿ ਵੱਡੇ ਪ੍ਰਾਜੈਕਟਾਂ ਦੀ ਬਿਜਲੀ ਰਾਜਸਥਾਨ, ਹਰਿਆਣਾ, ਦਿੱਲੀ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ ਸੂਬਿਆਂ ਲਈ ਹੈ। ਦਰਿਆਈ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਹੜ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਰ ਝੱਲੇ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਪਰ ਇਸਦਾ ਲਾਭ ਉਠਾਉਣ ਦੂਜੇ ਸੂਬੇ !! ਦੂਰੋਂ ਢੋਏ ਕੋਲੇ ਨਾਲ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਮਹਿੰਗੀ ਬਿਜਲੀ ਅਤੇ ਕੋਲੇ ਦੀ ਸੁਆਹ ਆਈ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਿੱਸੇ।

ਪੰਜਾਬ ਆਪਣੇ ਕੁਦਰਤੀ ਸਾਧਨਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਸੂਬਾ ਕੋਲੇ, ਕੋਈ ਸੋਨੇ ਤੇ ਕੋਈ ਸੈਰ-ਸਪਾਟੇ ਦਾ। ਜੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕੁਦਰਤੀ ਸਾਧਨ ਪਾਣੀ ਤੇ ਬਿਜਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਦੂਜੇ ਸੂਬੇ ਹੱਕਦਾਰ ਬਣਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਰਾਜਸਥਾਨ ਤੇ ਹਿਮਾਚਲ ਦੇ ਸੈਰ-ਸਪਾਟੇ ਦੀ ਕਮਾਈ ’ਚੋਂ ਹਿੱਸਾ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹਰਿਆਣੇ ਦੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋਣ ਦੇ ਲਾਭ ਕਰਕੇ ਉਸਦੀ ਕਾਰਖਾਨਿਆਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ’ਚੋਂ ਅੱਧ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਪਾਣੀ ਤੇ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਤਿਵੇਂ ਹੀ ਬਾਕੀ ਸੂਬਿਆਂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਕੋਲਾ ਤੇ ਸੋਨਾ ਮੁਫਤ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਕੋਲੇ ਦੇ ਪੈਸੇ ਦੇਵੇ ਤੇ ਦੂਜੇ ਸੂਬੇ ਪਾਣੀ ਮੁਫਤ ਲੈਣ। ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਜ਼ੁਲਮ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਨਾਲ ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਸਗੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਕਰਵਾਈ ਸੀ। ਸਾਰੀਆਂ ਨਹਿਰਾਂ ਤੇ ਕੱਸੀਆਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਬਣਵਾਈਆਂ ਨੇ। ਸਿਰਫ਼ ਐਸ.ਵਾਈ.ਐਲ. ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ। ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਹਰ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹਰ ਸੂਬਾ ਆਪਣੇ ਕੁਦਰਤੀ ਸਾਧਨਾਂ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ - ਸਿਰਫ਼ ਪੰਜਾਬ ਨਹੀਂ।

ਨਾਗਾਲੈਂਡ, ਮਨੀਪੁਰ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਪੂਰਬ ਦੇ ਸੂਬੇ ਕੇਂਦਰ ਨੇ ਅਣਗੌਲਿਆ ਕੀਤੇ ਨੇ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਇਸਾਈ ਬਣ ਗਏ। ਲੱਖਾਂ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਮੌਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰੇ ਗਏ। ਬੱਚੇ, ਬੁੱਢੇ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਫੌਜੀਆਂ ਤੋਂ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਇੱਜ਼ਤ ਲੁਟਵਾਈ ਗਈ। ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਹੁਣ ਵੀ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਪਾਰਟੀ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਏਜੰਡਾ ਸਭ ਦਾ ਇਕੋ ਹੈ - ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀ ਕੌਮਾਂ ’ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ।

ਬੋਧ ਗਯਾ ਵਿੱਚ ਇਕ ਪਿੱਪਲ ਦਾ ਪੇੜ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਬੋਧੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਿੱਥੇ ਗੌਤਮ ਬੁੱਧ, ਮਹਾਤਮਾ ਬੁੱਧ ਬਣ ਗਏ ਸਨ। ਇਸ ਪਿੱਪਲ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਵਾਰ ਬਰਬਾਦ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪਰ ਹਰ ਵਾਰ ਬੋਧੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਪਿੱਪਲ ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂ ਫੇਰ ਨਵਾਂ ਲਾਇਆ। ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੇ ਗੌਤਮ ਬੁੱਧ ਨੂੰ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿੱਚੋਂ ਬੇਇਜ਼ਤ ਕਰਕੇ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਹਿੰਦੂ ਜਿਵੇਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖਰੀ ਕੌਮ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੋਧੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹਿੰਦੂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਗਲਤ ਹੈ। ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਇਕ ਨਿਵੇਕਲਾ ਧਰਮ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਵੱਖਰੀ ਪਛਾਣ ਰਖਦਾ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀ ਵਧਦੀ ਅਬਾਦੀ ਤੋਂ ਘਬਰਾ ਕੇ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਧਰਮਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾਉਣ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਪਰ ਕੋਈ ਵੀ ਧਰਮ ਸਿੱਖ, ਜੈਨੀ, ਬੋਧੀ - ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਝੂਠੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਕੇ ਨਹੀਂ। ਜੋ ਆਪਣੇ ਹੀ ਧਰਮ ਦੇ ਗਰੀਬ ਦਲਿਤਾਂ ’ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨੋਂ ਨਹੀਂ ਹਟਦੇ, ਉਹ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਦੋਂ ਹੋਏ?

ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਨੂੰ ਅਜ਼ਾਦ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਰਹਿ ਗਏ ਸਿੱਖ ਪਰ ‘ਬਾਪੂ’ ਤੇ ‘ਚਾਚਾ’ ਬਣ ਕੇ ਬਹਿ ਗਏ ਗਾਂਧੀ ਤੇ ਨਹਿਰੂ। ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ, ਯੂ.ਪੀ., ਰਾਜਸਥਾਨ ਵਰਗੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੂਬੇ ਤਾਂ ਅਬਾਦ ਕਰਨੇ ਹੀ ਸਨ। ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਅਮਰੀਕਾ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਅਬਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ। ਪਰ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਤੇ ਸਮੁੰਦਰ ਤਾਂ ਗੰਦੇ ਕਰਨੇ ਹੀ ਸਨ, ਹੁਣ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਤੇ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਗਣਪਤੀ ਵਿਸਰਜਣ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਧੋਤੀ, ਟੋਪੀ ਪਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਖਰਾਬ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕਿੱਥੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਟੌਹਰ ਤੇ ਕਿੱਥੇ ਇਹ ਭੁੱਖ ਤੇ ਅਗਿਆਨ ਦੇ ਮਾਰੇ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸੀ। ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਤਿੰਨ ਬਾਂਦਰਾਂ ਨੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਿਖਾਇਆ ਕਿ ਮਾੜਾ ਨਹੀਂ ਬੋਲਣਾ, ਮਾੜਾ ਨਹੀਂ ਸੁਣਨਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮਾੜਾ ਦੇਖਣਾ ਹੈ ਪਰ ਮਾੜਾ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ। ਇਸੇਲਈ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਮਾੜੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਵਾਲੇ ਚੌਥੇ ਬੰਦਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਹੀ ਲੁਕੋ ਲਿਆ।

ਸਭ ਇਸਾਈ, ਮੁਸਲਮਾਨ, ਸਿੱਖ, ਬੋਧੀ, ਦਲਿਤ ਆਦਿ ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਲੋਕ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਇਸ ਝੂਠੇ ਤੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਹਿੰਦੂ ਰਾਜ ਦੀ ਥਾਂ, ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਰਾਜ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਝੂਠ, ਫਰੇਬ ਤੇ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦੀ ਕੋਈ ਥਾਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਸੱਚ, ਦਇਆ, ਸੰਤੋਖ, ਸਾਧਨਾ, ਅਸੂਲ, ਗਿਆਨ ਤੇ ਆਪਸੀ ਪਿਆਰ ਹੋਵੇ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਬੁਨਿਆਦ ਆਪਸੀ ਹਮਾਇਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਹਰ ਰੋਜ਼ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਕ ਨਾ ਇਕ ਅਜਿਹੀ ਖ਼ਬਰ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਉੱਚ ਜਾਤੀ ਹਿੰਦੂ ਨੇ ਕਿਸੇ ਦਲਿਤ ਲੜਕੀ ਨਾਲ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਇਹ ਖ਼ਬਰ ਆਈ ਕਿ ਇਕ ਹਿੰਦੂ ਉੱਚ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੜਕੇ ਨੇ ਇਕ 17 ਸਾਲ ਦੀ ਦਲਿਤ ਲੜਕੀ ਨਾਲ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਪੁਲਿਸ ਉਸ ਲੜਕੇ ਨੂੰ ਲੈ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਲੜਕੇ ਦੇ ਬਾਪ ਨੇ ਦਲਿਤ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰ੍ਹੇਆਮ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਤੇਲ ਪਾ ਕੇ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ। ਸੰਨ 2000 ਵਿੱਚ 126 ਦਲਿਤ ਇਸਲਈ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਗਵਾ ਬੈਠੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ’ਤੇ ਡੈਣ ਜਾਂ ਭੂਤ ਹੋਣ ਦਾ ਸ਼ੱਕ ਸੀ। ਇਹ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੀ ਹੀ ਦੇਣ ਹੈ। ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦਲਿਤਾਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਣੀਆ ਦਲਿਤਾਂ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਦਲਿਤ ਕਿਉਂ ਜ਼ੁਲਮ ਸਹਿੰਦੇ ਹਨ? ਉਹ ਡਾ: ਅੰਬੇਡਕਰ ਦੇ ਦਿਖਾਏ ਰਾਹ ’ਤੇ ਤੁਰ ਕੇ ਅਜਿਹੇ ਧਰਮ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਜੋੜਦੇ ਜੋ ਜਾਤ-ਪਾਤ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੀ ਨਾ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਤੋਂ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਹੋਵੇ ?

SHAHEEDI YADGAR ATE BIBI NIRPRIT KAUR' FAST UNTO DEATH AND INTERRUPTION BY THE CHIEF JATHEDAR (SCOUNDREL), THE AKAL TAKHT SAHIB

SHAHEEDI YADGAR ATE BIBI NIRPRIT KAUR' 
FAST UNTO DEATH AND INTERRUPTION BY THE 
CHIEF JATHEDAR (SCOUNDREL), THE AKAL TAKHT SAHIB



The Chief Scoundrel of The Akal Takht Sahib and his other associate scoundrels, including Chief Scoundrel of the Shiromani Gurdwara Prabhandhak Committee, Amritsar, have failed badly to satisfy the Sikhs of the "Robbed" PUNJAB of 15th August, 1947, and Bibi Nirprit Kaur herself and her fellow ladies friends or family friends. Bibi Nirprit Kaur did not want to break her fast, but the Chief Scoundrel of The Akal Takht Sahib and chief scoundrel of the SGPC, Avtar Makker, forced her to break her fast. Historically, it can be related with Sardar Darshan Singh Pheruman's fast, who had vowed in his prayer before the Guru Granth Sahib, the Holy Scripture of the Sikhs, that "May Akalpurakh, Waheguruji, the Wonderful Lord, grant him the strength to keep his words, i. e., not to break his fast unto death. He was approached by several sources, including the traitor of the Guru Khalsa Panth, Tara Sinh (a Brahmin by birth, grew up in a Hindu family and became the leader of deceitful Akalis (Kaalis) and others, but Sardar Pheruman's prayer (Ardas) had been granted by the Akalpurakh, the Wonderful Lord.

Making a comment on the forcefully breaking her fast, as insisted by the Scoundrels who wander in the premises of The Darbar Sahib Complex, Bibi Nirprit Kaur said: "As though she had been given to drink the Blood of the Sikh Martyrs/Shaheeds and not the juice given by the scoundrels." Bibi Nirprit Kaur must be congratulated for her comments and the scoundrels, who forced her to break her fast, must be condemned outrightly.

The Scoundrels (Chief and associated) as well as Avtar Makker, a right hand man/agent of the Guru Khalsa Panth's traitor and Pant-Rotten Hanera Sinh Badal, be asked to apologize to the Guru Khalsa Panth for their behavior. Indeed, I have to agree that the 'Fast unto Death' is NOT a Sikh practice. To Remove Shaheed-Bilas Saint-soldier Jarnail Singh's name from the 'Memorial created in the premises of The Darbar Sahib Complex' was NOT a Sikh practice, which the Chief Scoundrel did? It seems the Chief Scoundrel of The Akal Takht Sahib listened more to a Brahmin Rat Hanera Sinh Badal than the Sikh Code of Conduct and the Guru Khalsa Panth. Also, these scoundrels are religiously and politically impotent.

Actions of Gurbachan Sinh and Avtar Sinh Makker have indicated that they both are incapable to discharge their duties; as such, both are unfit to look after the interests of the "Robbed" PUNJAB of 15th August, 1947. Because of failure in discharging and understanding their duties, both Gurbachan Sinh and Avtar Makker are urged to tender their resignation to the Guru Khalsa Panth. Both are urged to seek forgiveness from Bibi Nirprit Kaur.

Best wishes.
Guru Khalsa Panth's Sewak,
Awatar Singh Sekhon (Machaki)

Posted by
Parmjit Singh Sekhon (Dakha)
President Dal Khalsa Alliance
Advisor, Council of Khalistan
Hindus-Brahmins-Terrorism in India,
INDIAN Hindus-Brahmins-TERRORIST,
AND INDIA TERRORIST COUNTRY
***********************************
IT IS TIME TO DECLARE
"INDIA IS OUR WORLD'S TERRORIST AND BARBARIC COUNTRY"

DON’T CALL ME INDIAN.
I’M KHALISTANI


ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਹੋ ਰਹੀ ਬੇਇਨਸ਼ਾਫੀ


ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਹੋ ਰਹੀ ਬੇਇਨਸ਼ਾਫੀ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ੧੯੪੭ ਤੋਂ ਹੀ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਖਾਸ ਕਰ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਰੋਸ ਪ੍ਰਗਟਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਪ੍ਰੰਤੂ pandit_nehru-taking-a-fagਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਕਰਤੇ ਧਰਤਿਆਂ ਦੇ ਬੋਲੇ ਕੰਨਾਂ ਉਪਰ ਇਹਨਾ ਮੰਗਾਂ ਦਾ ਅਸਰ ਨਾ ਮਾਤਰ ਵੀ ਨਾ ਹੋਇਆ | ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਵਧ ਦੀ ਗਈ,ਪੰਡਤ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਨੇ ਤਾਂ ਮਾਸਟਰ ਤਾਰਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਕਰਾਰਾ ਜਵਾਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਅਬ ਵਕਤ ਬਦਲ ਗਿਆ ਆਪ ਕੀ ਮਾਂਗੇ ਅਬ ਮਾਨੀ ਨਹੀ ਜਾ ਸਕਤੀ,ਮਾਸਟਰ ਤਾਰਾ ਸਿੰਘ ਅੰਦਰ ਵੀ ਚੌਧਰ ਦੀ ਐਸੀ ਭੁੱਖ ਵਸੀ ਹੋਈ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਸਾਰੇ ਸਿੱਖ ਵਿਦਵਾਨਾ ਨੂੰ ਗੁਠੇ ਲਾਕੇ ਆਪਨੇ ਲੱਟ ਮਾਰਾਂ ਨੂੰ ਅਗੇ ਕਰਕੇ ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਵਰਗੇ ਅਖੌਤੀ ਲਿਖਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਪੰਥ ਦੇ ਮੌਰੀ ਚਾੜ੍ਹ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ੧੯੬੫ ਦੀ ਭਾਰਤ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਯੁਧ ਵੇਲੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਵਲੋਂ ਪਾਏ ਯੋਗਦਾਨ ਦਾ ਵੀ ਪਰਸ਼ਾਸਿਕਾ ਦੇ ਪੱਥਰ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਨਰਮ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ ! ਜਨਵਰੀ੧੧,੧੯੬੬ ਦੀ ਕਲਮੂੰਹੀ ਰਾਤ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਪਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸਾਸਤਰੀ ਨੇ ਤਾਸਕੰਦ ਸਮਝੌਤਾ ਤੋਂ ਬਾਆਦ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸੋਵੀਅਤ ਸੰਘ ਵਿੱਚ ਸੁਤੇ ਪਏ ਨੂੰ ਨਿਘਲ ਲਿਆ ਉੁਸ ਤੋਂ ਬਾਆਦ ਬਣੀ ਪਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਐਕਟਿੰਗ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਰਹੇ ਫਿਰਕੂ ਆਰੀਆ ਸਮਾਜੀ ਗੁਲਜ਼ਾਰੀ ਲਾਲ ਨੰਦਾ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਇਕ ਔਖੌਤੀ ਸੰਤ ਫਤਿਹ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਮਾਸਟਰ ਤਾਰਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪਰ ਕੁਤਰਨ ਦੇ ਢਕੌਸ਼ਲੇ ਨੂੰindira ਮੁਖ ਰਖਦੇ ਹੋਏ ਲੰਡ੍ਹਾ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬਾ ਬਨਾ ਧਰਿਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤਕਰੀਬਨ ਪਿਛਲੇ ੪੮ ਸਾਲ ਤੋਂ ਰਾਜਧਾਨੀ ਤੋਂ ਸੱਖਣਾ ਕਰ ਛੱਡਿਆ ( ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਨਾ ਦੇ ਕੇ )ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਤੇ ਨਜ਼ਾਇਜ ਢੰਗ ਨਾਲ ਆਪ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੇਠ ਕਰ ਕੇ,ਬਿਜਲੀ ਤੇ ਡੈਮਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੇਂਦਰ ਦੀ master tara singhਸਰਕਾਰ ਨੇ ਕਰ ਲਿਆ ਜਿਸ ਦੇ ਰੋਸ ਵਜੋਂ ਕਈ ਵਾਰ ਧਰਨੇ ਮਜਾਰੇ ਸਿੱਖਾਂ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਨੇ ਕੀਤੇ ਪਰ ਕੇਂਦਰ ਦੀ ਅੰਨੀ ਤੇ ਬੋਲੀ ਸਰਕਾਰ ਟੱਸ ਤੋਂ ਮੱਸ ਨਾ ਹੋਈ,੧੯੭੫ ਵਿੱਚ ਇੰਦਰਾ ਦੀ ਦੇਸ਼ ਅੰਦਰ ਲਾਈ ਐਮਰਜ਼ੈਸੀ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਕਾਰਨ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਖਾਉਣ ਦੀ ਬਦਨੀਤੀ ਨਾਲ ਦੋ ਸਾਲ ਦੇ ਕਰੀਬ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਜੇਲਾਂ ਨੱਕੋ ਨੱਕ ਭਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਖੁਫੀਆ ਏਜੰਸੀਆਂ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ ਆਪ ਦੀ ( ਇੰਦਰਾ ) ਜਿੱਤ ਦੀ ਭੁੱਖ ( ਰਾਜਸੀ ) ਪੂਰੀ ਨਾ ਹੋ ਸਕਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਤੋਂ ਦੁੱਖੀ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਪਾਣੀ ਖੋਹ ਕੇ ਜ਼ਬਰੀ ਹਰਿਆਣੇ ਨੂੰ ਦੇਣ ਸਮੇਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਆਕਾਲੀ ਦਲ ਨੇ ਕਪੂਰੀ ਮੋਰਚਾ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ,ਜੋ ਕਿ ਥੋੜੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਦਮ ਤੋੜਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਉਹਨਾ ਦਿਨਾਂ ਚ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਸ ਦੇ ਆਈ ਪੀ ਐਸ,ਅਫਸਰ ਡੀ ਆਰ ਭੱਟੀ ਨੇ ਹਰਿਆਨੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਚੰਦੋਆਂ ਕਲਾਂ ਚ ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਚੌਕ ਮਹਿਤਾ ਜੱਥਾ ਭਿੰਡਰਾਂ ਦੀਆਂ ਧਾਰਮਿਕ ਪੁਸਤਕਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਦੋ ਬੱਸਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾਕੇ ਰਾਖ ਬਣਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਸਮੁਚੇ ਸਿੱਖ ਭਾਈ ਚਾਰੇ ਚ ਰੋਸ ਦੀ ਲਹਿਰ ਫੈਲ ਗਈ,ਇਸ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸੂਬੇਦਾਰ ਕਾਗਰਸੀ ਦਰਬਾਰੇ ਨੇ ਆਪ ਦੀ ਪੁਲਸ ਦੀਆਂ ਲਗਾਮਾਂ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀਆਂ ,ਜਿਸ ਨੇ ਭਾਈ ਅਮਰੀਕ ਸਿੰਘ ਤੇ ਬਾਬਾ ਠਾਰਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰ ਕੇ ਜੇਲ ਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ,ਇਸ ਕਾਰਨ ਸੰਤ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਬਰਖਿਲਾਫ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਚ ਮੋਰਚਾ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ,ਕਪੂਰੀ ਦਾ ਮੋਰਚਾ ਫੇਲ ਹੋਣ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਪੁਜਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਬਾਦਲ,ਟੌਹੜਾ,ਲੌਂਗੋਂਵਾਲ ਜੁੰਡਲੀ ਨੇ ਵੀ ਸੰਤ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਦੇ ਮੋਰਚੇ ਚ sant ji and sirdar kapoor singh jiਸਾਮਲ ਹੋਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਤੇ ਸਾਰੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਭਰਵਾਂ ਸਹਿਯੋਗ ਕੀਤਾ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਜੇਲਾਂ ਨੱਕੋ ਨੱਕ ਭਰ ਗਈਆਂ ਮੋਰਚੇ ਦੀ ਚੜਤ ਦੇਖ ਜਗਦੇਵ ਤਲਵੰਡੀ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਲਾਇਆ ਮੋਰਚਾ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅੰਤਲੇ ਸਾਹਾਂ ਤੇ ਪੁਜਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਥੇਦਾਰ ਰਛਪਾਲ ਸਿੰਘ ਦਿੱਲੀ ਵਾਲੇ ਦੀ ਸਲਾਹ ਨਾਲ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਮੋਰਚੇ ਚ ਸਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ,ਕੇਦਰ ਸਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਖੁਫੀਆ ਏਜੰਸੀਆਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕਤਲਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿਤਾ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ੧੯੭੮ ਦੇ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਕਾਂਡ ਜੋ ਕੇ ਬਾਦਲ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਗਲਤ ਨੀਤੀਆਂ ਕਾਰਨ ਖਤਮ ਹੋ ਚੁਕਾ ਸੀ ਇਥੇ ਇਹ ਦੱਸ ਦੇਣਾ ਵਾਜਿਬ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਕਾਂਡ ਦੇ ਮੁਖ ਜ਼ੁਮੇਵਾਰ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਨੂੰ ਬਾਦਲ ਸਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਰਾਹੀ ਦਿੱਲੀ ਪੁਜਦਾ ਕਰ ਦਿਤਾ ਸੀ ਪੂਰੇ ਗੁਸੇ ਵਿੱਚ ਸਨ ਸੂਹੀਆ ਏਜੰਸੀਆਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨਾ ਨੂੰ ਹਥਿਆਰ ਦੇਕੇ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਚ ਖੜੇ ਕਰ ਪਾੜੋ ਤੇ ਰਾਜ ਕਰੋ ਦੀ ਨੀਤੀ ਤੇ ਚਲਦਿਆਂ ਫਿਰਕੂ ਅਖਬਾਰਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਉਗਲਾਉਣ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਤੋ ਪੂਰਬੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ( ਮੌਜ਼ੂਦਾ ਬੰਗਲਾ ਦੇਸ਼ ) ਖੁਸਣ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣਆ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਸਿੱਖsant and badal ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰੂਨੀ ਮੱਦਦ ਦੇਣੀ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੀ ਟਰੇਨਿੰਗ ਲੈਣ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਜਾਣ ਲੱਗ ਗਏ,ਜਿਹਨਾ ਨੂੰ ਕੁਚਲਣ ਵਾਸਤੇ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਆਪਨੇ ਖੁਫੀਆ ਤੰਤਰਾਂ ਨੂੰ ਘੁਸ ਪੈਠ ਕਰਾਕੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਤੇ ਭਾਰਤ ਅੰਦਰ ਕਤਲੋ ਗਾਰਤ ਕਰਕੇ ਅਮਨ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਹਾਲਤ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਵਿਗਾੜ ਦਿੱਤੀ ਕਿ੧੯੮੪ ਦਾ ਸਿੱਖ ਨਸ਼ਲਕੁਸੀ ਕਰਨ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਖੜਾ ਕਰ ਲਿਆ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਸ੍ਰੀ ਆਕਾਲ ਤਖਤ ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਕਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੱਖਾਂ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨਾ ਨੂੰ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿਤਾ ਜਿਸ ਦਾ ਅਗਲਾ ਖਮਿਆਜ਼ਾ ਇੰਦਰਾ ਦਾ ਸੋਚੀ ਸਮਝੀ ਪਲੈਨਿਗ ਨਾਲ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿਤਾ ! ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵੱਖਰੇ ਵੱਖਰੇ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਕਤਲ ਬੇਪਤੀ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਦਾ ਸਾੜਨਾ ਘਰ ਘਾਟ ਤਬਾਹ ਕਰਨੇ, ਹਰ ਢੰਗ ਤਰੀਕੇ ਸਿੱਖ ਨਸ਼ਲਕੁਸੀ ਕਰਨਾ ਸੀ ,ਸਾਰੀਆਂ ਕੱਟੜ ਹਿੰਦੂ ਜੱਥੇਬੰਦੀਆਂ ਰਾਮ ਰੌਲਾ ਪਾ ਕੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨਾਲ ਲਗਦਾ ਬਾਰਡਰ ਸ਼ੀਲ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਕੰਡਿਆਲੀ ਤਾਰ ਲਾਕੇ ਉਸ ਤਾਰ ਚ ਦਿਨ ਰਾਤ ਬਿਜਲੀ ਦਾ ਕਰੰਟ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ,ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਅੰਦਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਿੱਖ ਖਾੜਕੂਆਂ ਨੂੰ ਟਰੇਨਿਗ ਦੇਣ ਵਾਸਤੇ ਲਾਏ ਕੈਪਾਂ ਵਿੱਚ ਖੁਫੀਆ ਏਜੰਸੀਆਂ ਆਪਨੇ ਬੰਦੇ ਸਾਮਲ ਕਰਾ ਦਿਤੇ ਜਿਹਨਾ ਚ ਇਕ ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਉਰਫ ਮਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਵੀ ੧੯੯੦ ਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਉੁਥੇ ਵਖ ਵਖ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਚਾਰ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਕਰਕੇ ੨੭ ਸਤਾਈ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੇ ਚੀਥੜੇ ਉਡਾ ਦਿੱਤੇ ਜਿਸ ਦੀ ਇਕਬਾਲੀਆ ਬਿਆਨਾ ਦੀ ਵਿਡਿਓ ਫੇਸਬੁਕ ਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਦੇਖੀ ਹੈ ! ਭਿੱਖੀਵਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਾਅ ਦੇ ਕਾਫੀ ਚਰਚੇ ਸੁਨਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਜਿਸ ਮਕੈਨਿਕ ਕੋਲੋ ਪੂਹਲਾ ਆਪਣੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਦੀ ਸਰਵਿਸ ਕਰਵਾਉਦਾ ਹੰਦਾ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਹਲੇ ਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਐਸ ਪੀ ਰੈਂਕ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਦੱਸਿਆ ਸੀ। ਪੂਹਲਾ ਅਕਸਰ ਉਸ ਨਾਲ ਪਿਆਲਾ ਸਾਝਾ ਕਰਦਾ ਆਪਣੀਆ ਕਹਾਣੀਆ ਸਾਂਝੀਆ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚਂ ਕਾਫੀ ਲੋਕ ਭਰਤੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹੋਣੇ। ਆ ਰਹੀਆਂ ਸਰਧਾਜਲੀਆਂ ਤੋ ਤਾਂ ਸਾਫ ਹੈ ਕਿ ਖਾਸ ਬੰਦਾ ਸੀ ਆਮ ਨਹੀਂ ਹੋ dalbir kaur with darshan dasਸਕਦਾ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਿਨੇ ਰੁਲਗੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਜੇਲਾ ਵਿੱਚ। ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ 1 ਕਰੋੜ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ, ਇਹ ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਗੁਜਲਦਾਰ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ ਸਮੇ ਵਿਚ ਵਿਦੇਸ਼ ਤੋ ਕੁਝ ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਇਸ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਭੇਜੇ ਤੇ ਸਰਬਜੀਤ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਦੇ ਇਹ ਕਹਿਣ ਤੇ ਕਿ ਸਰਬਜੀਤ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਮੈ ਗਰਮ ਕੀਤਾ ਜਿਆਦਾ ਹੱਕ ਮੇਰਾ ਬਣਦਾ ਗਰਮਾ ਗਰਮੀ ਹੋਣ ਤੋ ਬਾਦ ਇਸ ਬੀਬੀ ਨੇ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਭਰਜਾਈ ਤੇ ਵੇਸਵਾਗਮਨੀ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਤੱਕ ਲਾ ਕੇ ਅਖਬਾਰਾਂ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਫਿਰ ਸਮਝੌਤਾ ਹੋਣ ਤੇ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਬੀਬੀ ਨੇ ਮਨਮੋਹਨ ਤੋ ਅਸਤੀਫਾ ਤੱਕ ਮੰਗ ਲਿਆ ਕਦੇ ਭੁਖ ਹੜਤਾਲ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੋ ਬਾਹਲੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ ਰਾਜਸੀ ਨੌਟੰਕੀ ਹੀ ਚਲ ਰਹੀ ਹੈ ਪੰਥਕ ਮੁਦੇ ਵਿਚਾਰੋ ਇਹ ਝੂਠ ਹਜ਼ਮ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ !! ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਦਰਦਨਾਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਹੋਈ ਮੌਤ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆ ਨੂੰ ਡੂੰਘੀ ਹਮਦਰਦੀ ਹੈ 1988 ਵਿਚ ਪੰਜਾਬ ਬਾਰਡਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਕੰਡਿਆਲੀ ਤਾਰ ਲੱਗੀ ਸੀ, ਤੇ ਕੁਝ ਕੁਝ ਜਗਾ ਤੇ ਗੇਟ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਨੇ..ਅੱਜ ਵੀ ਵੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਉਥੇ ਬੀ.ਐਸ.ਐਫ. ਦਾ ਪਹਿਰਾ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ…ਸ਼ਾਮ ਸਮੇਂ ਉਹ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ..ਫਿਰ ਕੋਈ ਵੀ ਆ ਜਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ..ਜੋ ਦਿਨ ਵਕਤ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਜਾਂਦੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਕਾਇਦਾ ਪਾਸ ਬਣੇ ਨੇ…ਚੈਕ ਕਰਕੇ ਅੱਗੇ ਲੰਘਣ ਦਿੰਦੇ ਨੇ…ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ 1990 ਵਿਚ ਫੜਿਆ ਗਿਆ…ਉਹ ਵੀ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਬਾਰਡਰ ਪਾਰ ਕਰਕੇ.. ਕੰਡਿਆਲੀ ਤਾਰ ਵਿਚ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕਰੰਟ ਛੱਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਉਸ ਵਕਤ…ਉਹ davinderpal singh bhullarਤਾਰ ਕਿੰਝ ਪਾਰ ਹੋਈ..? ਪਾਸ ਕਿਸ ਨੇ ਚੈਕ ਕੀਤਾ.? ਖਾਲਸਤਾਨੀ ਖਾੜਕੂ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਮੁਖਬਰੀ ਕਰਨ ਗਿਆ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ,ਬਾਹਰਲੇ ਦੇਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਭਾਰਤੀ ਬੰਦੇ ਤਾਂ ਮਰ ਜ਼ਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਐਨੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀ ਦਿੰਦੀਆਂ ਨਾਂ ਹੀ ਦੋ ਦੋ ਪਰਵਾਰਕ ਮੈਬਰਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ,ਦਾਲ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਕਾਲਾ ਹੈ ਜਾਂ ਦਾਲ ਹੀ ਕਾਲੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਸ਼ਰਾਬੀ ਵਿਅਕਤੀ ਘਰ ਤੋਂ ਪੰਦਰਾ ਕਿਲੋ ਮੀਟਰ ਦੂਰ ਜਾਕੇ ਕਰੰਟ ਵਾਲੀਆ ਤਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋ ਦੀ ਲੰਘ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਕਿਵੇਂ ਜਾ ਪਹੰਚਿਆ ਇਹ ਝੂਠ ਹਜ਼ਮ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ! ਖਾਲਸਾ ਜੀ,ਭੁਲਰ ਦੀ ਫਾਂਸੀ ਸਬੰਧੀ ਦਸਤਖਤੀ ਮੁਹਿੰਮ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਡੇ ਐਂਡ ਨਾਈਟ ਟੀ.ਵੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਬਾਕੀ ਅਖੌਤੀ ਤੇਜ਼ ਚੈਨਲਾਂ ਨੂੰ ਸੱਪ ਲੜ੍ਹ ਗਿਆ ਸੀ,ਹੁਣ ਕੱਲ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਤੋਂ ਸੰਘ ਪਾੜ੍ਹ ਪਾੜ੍ਹ ਬੋਲਨ ਲੱਗੇ ਹਨ.ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਬਾਰਡਰ ਤੇ ਲੱਗੀ ਕਰੰਟ ਵਾਲੀ ਤਾਰ ਵਿੱਚੀ ਸਰਾਬੀ ਹਾਲਤ ਚ ਪੰਦਰਾ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰੋਂ ਆਕੇ ਲੰਘ ਸdalbirਕਦਾ ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਸਵਾ ਕਰੋੜ ਰੁਪਿਆ ਦੇ ਰਹੀ ਹੋਵੇ,ਕੁੜੀਆਂ ਦੋਨਾ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ,ਕੋਈ ਖਾਸ ਗੱਲ ਤਾਂ ਹੈ ,ਜਿਸ ਦੀ ਮੌਤ ਤੇ ਸਾਰੀ ਸਰਕਾਰ ਕੇਂਦਰ ਤੇ ਸੂਬਾ ਭੱਜ਼ੀ ਫਿਰਦੀ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਦਾਲ ਕਾਲੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ !
ਸਿੰਘੋ ਸਾਵਧਾਨ ਦੁਸ਼ਮਨ ਬਹੁਤ ਚਲਾਕ ਹੈ,ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਬਨਾਈ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ! ਜਿਸ ਨੇ ਕੁੱਤੇ ਦੇ ਵੀ ਸੋਟੀ ਨੀ ਮਾਰੀ ਹੋਣੀ ਉਹਨੂੰ ਬਾਦਲ ਨੇ ਸ਼ਹੀਦ ਦਾ ਖਿਤਾਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ।ਇਹ ਸਾਰੇ ਕਾੱਲੀ ਆਾਰ ਐਸ ਐਸ ਦੇ ਦੱਲੇ ਆ । ਸਰਬਜੀਤ ਰਾਅ ਦਾ ਹੀ ਏਜੰਟ ਸੀ । ਜੇ ਉਹ ਰਾਅ ਦਾ ਏਜੰਟ ਨਹੀ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਕੇ ਬਾਰਡਰ ਦੇ ਉਸ ਪਾਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਫਿਰ ਓਹ ਸ਼ਹੀਦ ਨਹੀ । ਨਾਲੇ ਇਕ ਹੋਰ ਨਵੀਂ ਖਬਰ ਇਹ ਦਲਬੀਰ ਕੌਰ ਜੋ ਸਰਬਜੀਤ ਦੀ ਭੈਣ ਹੈ ਇਹ ਪੂਹਲੇ ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਦੀ ਰਖੇਲ ਸੀ । ਜਿਹੜੀ ਪੂਹਲੇ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਰਖੇਲ ਅਮਰੀਕੋ ਜੋ ਕਿ ਸਰਬਜੀਤ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਹੈ ਤੇ ਹੁਣ ਵੀ ਸੁਮੇਧ ਸੈਣੀ ਦੀ ਟਾਉਟ ਹੈ ਉਹਦੀ ਸੱਜੀ ਬਾਂਹ ਹੈ ਇਹ ਦਲਬੀਰੋ ਤੇ ਦਰਸ਼ਨ ਦਾਸੀਏ ਦੀ ਚੇਲੀ ਆ । 1980,1990 ਦੇ ਸਮੇ ਦੌਰਾਨ ਇਹ ਦੋਨੋ ਜਾਣੀਆ ਸੁਮਧੇ ਸੈਣੀ ਤੇ ਪੂਹਲੇ ਦੀਆਂ ਟਾਉਟ ਤੇ ਦੱਲੀਆ ਸਨ ।ਇਹ ਦਲਬੀਰੋ ਨੌਜਵਾਨ ਮੁੰਡਿਆ ਨੂੰ ਪੁਲਿਸ ਚphoola amriko ਭਰਤੀ ਕਰਾਉਣ ਲਈ ਇਕ ਤੋ ਦੋ ਜਾਂ ਤਿੰਨ ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਲੈ ਕੇ ਸਿਪਾਹੀ ਜਾ ਹੌਲਦਾਰ ਜਾਂ ਏ ਐਸ ਆਈ ਭਰਤੀ ਕਰਨ ਲਈ ਅਮਰੀਕੋ ਕੋਲ ਲੈਕੇ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਭਰਤੀ ਕਰਾਂਉਦੇ ਨਹੀ ਸੀ ਤੇ ਜਿਹੜੇ ਮੁੰਡੇ ਇਨਾ ਕੋਲੋ ਆਪਣੇ ਪੈਸੇ ਵਾਪਿਸ ਮੰਗਦੇ ਸੀ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਪੂਹਲੇ ਤੇ ਸੁਮੇਧ ਸੈਣੀ ਨੂੰ ਕਹਿ ਕੇ ਖਾੜਕੂ ਬਣਾ ਕੇ ਮੁਕਾਬਲਾ ਬਣਾ ਕੇ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦੀਆ ਸਨ। ਇਹ ਦਲਬੀਰੋ ਅੱਜ ਐ-ਵੀ ਆਪ ਤੇ ਸਰਬਜੀਤ ਨੂੰ ਹੀਰੋ ਬਣਾਈ ਜਾਦੀ ਆ ਪੈਸੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰੀ ਜਾਦੀ ਆ । ਪੰਜ ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾ ਇਸ ਦਲਬੀਰੋ ਨੇ ਪੈਸੇਆ ਦੇ ਰੌਲੇ ਕਰਕੇ ਸਰਬਜੀਤ ਦੇ ਟੱਬਰ ਨੂੰ ਘਰੋ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਇਸ ਦਲਬੀਰੋ ਦਾ ਵਿਆਹ ਵੀ ਨਹੀ ਹੋਇਆ ਛੜੀ ਆ ਇਹ । ਇਹਨਾ ਦੇ ਪਿੰਡਾ ਕੋਲ ਜਿਵੇ ਕੀ ਪੂਹਲਾ,ਭਿਖ਼ੀਵਿੰਡ,ਉਮਰਾਕੋਟ ਆਦਿ ਪਿੰਡਾ ਕੋਲ ਇਕ ਨਾਵਲਟੀ ਜਾ ਕਵਾਲਟੀ ਨਾ ਢਾਬਾ ਸੀ ਉਸਦੇ ਪਿਛੇ ਇਕ ਰਾਅ ਨੇ ਆਪਣਾ ਅੱਡਾ ਬਣਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਉਥੇ ਹੀ ਰਾਅ ਵਾਲੇ ਸਰਕਾਰੀ ਟਾਉਟ ਜਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਭੇਜਣ ਲਈ ਜਾਸੂਸ ਭਰਤੀ ਕਰਦੇ ਸਨ ਇਹ ਸਰਬਜੀਤ ਵੀ ਉਥੇ ਹੀ ਰਾਅ ਦਾ ਏਜੰਟ ਬਣਿਆ ਹੋਣਾ । ਹੁਣ ਬਾਦਲ ਨੇ ਫ਼ਰੀ ਚ ਹੀ ਸ਼ਹੀਦ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ । ਜਿਹੜੇ ਅਸਲੀ ਸ਼ਹੀਦ ਹੈਗੇ ਆ, ਉਹਨਾ ਦੀਆ ਤਾ ਤਸਵੀਰਾ ਵੀ ਸ਼ਹੀਦਾ ਦੀ ਯਾਦਗਾਰਾ ਤੋ ੳਤਾਰੀ ਜਾਦਾ ਆ, ਇਹ ਸ਼ਿਵ ਸੈਨਾ ਤੇ ਆਰ ਐਸ ਐਸ ਦਾ ਪਾਲਤੂ ਕੁੱਤਾ ਬਾਦਲ । ਸਾਰੇ ਸੱਜਣਾ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨੂੰ ਵੱਧ ਤੋ ਵੱਧ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰੋ ਤਾ ਜੋ ਇਹ ਨਕਲੀ ਸ਼ਹੀਦ ਤੇ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਦੀਆ ਅਸਲੀ ਕਰਤੂਤਾਂ ਦਾ ਲੋਕਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਚੱਲ ਸਕੇ । ਨਹੀ ਤਾ ਸਾਡੇ ਕੁਝ ਸਿੱਖਾ ਨੇ ਇਹਨਾ ਲਈ ਅਰਦਾਸਾ ਤੇ ਅਖੰਡਪਾਠ ਕਰਾਉਣ ਲੱਗ ਪੈਣਾ । ਤੇ ਇਹਨਾ ਪੰਥ ਦੋਖੀਆ ਪਿੱਛੇ ਕੌਮ ਦਾ ਕੀਮਤੀ ਸਮਾਂ ਤੇ ਪੈਸਾ ਬਰਬਾਦ ਕਰੀ ਜਾਣਾ !

ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਦਾ, ਸਿੱਖੀ ਨੂੰ ਲਾਭ ਅਤੇ ਘਾਟਾ?


ਲੜੀਆਂ ਦੇ ਪਾਠਾਂ, ਨਗਰ ਕੀਰਤਨਾਂ, ਪ੍ਰਭਾਤ ਫੇਰੀਆਂ, ਮੇਲਿਆਂ, ਵੰਨ ਸੁਵੰਨੇ ਲੰਗਰਾਂ, ਮਹਿੰਗੇ ਰਵਾਇਤੀ ਸਾਧਾਂ, ਰਾਗੀਆਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਦਾ, ਸਿੱਖੀ ਨੂੰ ਲਾਭ ਅਤੇ ਘਾਟਾ?
ਅਵਤਾਰ ਸਿੰਘ ਮਿਸ਼ਨਰੀ (5104325827)
ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਕਿਰਤੀਆਂ ਦਾ ਧਰਮ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਿਰਤੀ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਸ ਨੂੰ ਪੁਜਾਰੀਵਾਦ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਰੱਖਿਆ। ਬਾਬੇ ਨੇ ਮੱਝਾਂ ਚਾਰੀਆਂ, ਖੇਤੀ, ਨੌਕਰੀ, ਦੁਕਾਨਦਾਰੀ, ਅਤੇ ਵਾਪਾਰ ਵੀ ਕੀਤਾ। ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਸੁਨਹਿਰੀ ਅਸੂਲ ਕਿਰਤ ਕਰੋ, ਵੰਡ ਛਕੋ ਅਤੇ ਨਾਮ ਜਪੋ ਵੀ ਦਿੱਤੇ। ਬਾਬਾ ਕਰਤਾ, ਕੁਦਰਤ, ਮਨੁੱਖਤਾ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਬਾਬੇ ਨੇ ਰਬਾਬੀ ਸੰਗੀਤ ਰਾਹੀਂ ਕਰਤੇ ਦੀ ਸਿਫਤ-ਸਲਾਹ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਕੁਦਰਤੀ ਨਜ਼ਾਰਿਆਂ, ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਭਲਾਈ ਦਾ ਵਰਨਣ, ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੀ ਬੇਵਫਾਈ, ਛੂਆ-ਛਾਤ, ਜਾਤ-ਪਾਤ ਦਾ ਖੰਡਨ ਅਤੇ ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਦੀ ਮਚਾਈ ਲੁੱਟ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਸੰਸਾਰਕ ਬੁਰਾਈਆਂ ਦਾ ਕਰੜਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ।
ਭਗਤਾਂ ਅਤੇ ਗੁਰੂਆਂ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਉਧਾਰ ਹਿੱਤ ਪ੍ਰਚਾਰ ਢੰਗ ਸੀ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਕੀਰਤਨ, ਵੀਚਾਰ, ਵਿਆਖਿਆ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਭਲਾਈ ਲਈ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ। ਭਗਤ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਸਹਿਬਾਨ ਜਨਤਾ ਵਿੱਚ ਰੱਬੀ ਗਿਆਨ ਵੰਡਣ ਵਾਸਤੇ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਗਏ ਓਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੰਗਤਾਂ ਅਤੇ ਧਰਮਸਾਲਾ ਕਾਇਮ ਕੀਤੀਆਂ। ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਵਾਂ, ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਕੰਢੇ, ਸਰੋਵਰ, ਮੇਲੇ ਆਦਿਕ ਜਨਤਕ ਇਕੱਠ ਵਾਲੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਲਈ ਵਰਤ ਲਿਆ। ਮਨ ਆਤਮਾਂ ਦੀ ਤ੍ਰਿਪਤੀ ਲਈ ਰੱਬੀ ਬਾਣੀ ਦਾ ਕੀਰਤਨ, ਕਥਾ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰ ਗੋਸ਼ਟੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਸਰੀਰ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਲਈ ਕਿਰਤ, ਸਾਦਾ ਲੰਗਰ ਪਾਣੀ, ਮੱਲ ਅਖਾੜੇ, ਘੋੜ ਸਵਾਰੀ ਅਤੇ ਸ਼ਸ਼ਤਰ ਵਿਦਿਆ ਦੇ ਅਭਿਆਸ ਕਰਵਾਏ। ਹੱਥੀਂ ਕਿਰਤ ਕਰਦੇ, ਵੰਡ ਛਕਦੇ ਹੋਏ ਹਰ ਵੇਲੇ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨ ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਵਿਹਲੜ ਲੋਟੂ ਸਾਧਾਂ ਤੋਂ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਬਚਣ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਵੱਖ ਵੱਖ ਅਡੰਬਰ ਰਚਕੇ ਅਨੇਕਾਂ ਕਰਮਕਾਂਡਾਂ ਰਾਹੀਂ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਲੁੱਟਦੇ ਸਨ। ਭਗਤਾਂ ਅਤੇ ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਲੋਕ ਵਿਖਾਵੇ ਵਾਲੇ ਅਡੰਬਰ ਅਤੇ ਫੋਕੀਆਂ ਰੀਤਾਂ ਰਸਮਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਦਾ ਹੀ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ-ਜਾਲਉ ਐਸੀ ਰੀਤਿ ਜਿਤੁ ਮੈ ਪਿਆਰਾ ਵੀਸਰੈ॥ ਨਾਨਕ ਸਾਈ ਭਲੀ ਪਰੀਤਿ ਜਿਤੁ ਸਾਹਿਬ ਸੇਤੀ ਪਤਿ ਰਹੈ॥(590) ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਰੇਕ ਕਰਮਕਾਂਡ ਦਾ ਭਰਵਾਂ ਖੰਡਨ ਕੀਤਾ-ਕਰਮ ਧਰਮ ਪਾਖੰਡ ਜੋ ਦੀਸਹਿ ਤਿਨਿ ਜਮੁ ਜਾਗਾਤੀ ਲੂਟੈ॥ ਨਿਰਬਾਣ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਵਹੁ ਕਰਤੇ ਕਾ ਨਿਮਖ ਸਿਮਰਤ ਜਿਤੁ ਛੂਟੈ॥ (747) ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਧਾਰਮਿਕ ਮਨੁੱਖਤਾ ਵਿੱਚ ਵੰਡੀਆਂ ਪਾਉਣ, ਛੂਆ-ਛਾਤ ਅਤੇ ਉਚ-ਨੀਚ ਵਾਲੇ ਭੇਖਾਂ ਦਾ ਵੀ ਖੰਡਨ ਕੀਤਾ-ਭੇਖੀ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾ ਲਭਈ ਵਿਣੁ ਸਚੀ ਸਿਖੰ॥(1099)    ਛੋਡਹੁ ਵੇਸੁ ਭੇਖ ਚਤੁਰਾਈ ਦੁਬਿਧਾ ਇਹੁ ਫਲੁ ਨਾਹੀ ਜੀਉ॥(598) ਦਸਾਂ ਨੌਹਾਂ ਦੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਦੇ ਦਸਵੰਧ ਨੂੰ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ, ਲੋਕ ਸੇਵਾ, ਜਨਤਕ ਦਵਾਖਾਨੇ, ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀ ਮਦਦ, ਵਿਦਿਆ ਦਾ ਪ੍ਰਸਾਰ ਅਦਿਕ ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਵਾਲੇ ਕੰਮਾਂ ਤੇ ਖਰਚਿਆ ਅਤੇ ਖਰਚਨ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ। ਅੱਗੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਵਾਰ ਉਪ੍ਰੋਕਤ ਟਾਈਟਲ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ-
 
ਤੀਰਥ ਤੇ ਮੇਲੇ-ਅੱਜ ਮੇਲਿਆਂ ਦਾ ਲਾਭ ਘੱਟ ਅਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਜਿਆਦਾ ਹੈ। ਪੁਰਾਤਨ ਸਮੇਂ ਅੱਜ ਵਰਗੇ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ ਸਨ ਇਸ ਲਈ ਲੋਕ ਤੀਰਥਾਂ-ਮੇਲਿਆਂ ਤੇ ਮਾਹੀਂ, ਛਿਮਾਹੀ ਅਤੇ ਸਲਾਨਾ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਇਕੱਠਾਂ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾ ਕੇ ਸੱਚ ਧਰਮ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਹੀ ਭਗਤ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਂਨ ਵੀ ਓਥੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ-ਤੀਰਥ ਉਦਮੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੀਆ ਸਭ ਲੋਕ ਉਧਰਣ ਅਰਥਾ॥(1116) ਮੇਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਸਰਤ ਦਾਇਕ ਖੇਡਾਂ, ਮਨ ਪ੍ਰਚਾਵੇ ਲਈ ਸਮਾਜ ਸੁਧਾਰਕ ਗੀਤ ਸੰਗੀਤ ਤੇ ਨਾਟਕ, ਚੰਗੀ ਖ੍ਰੀਦੋਫਰੋਖਤ, ਮਿਠਿਆਈਆਂ ਤੇ ਨਿਰੋਏ ਫਲ ਫਰੂਟ ਦੋਸਤਾਂ, ਮਿਤਰਾਂ ਤੇ ਪ੍ਰਵਾਰਾਂ ਦਾ ਮੇਲ ਜੋਲ ਅਤੇ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਮੇਲਿਆਂ ਦੀ ਡੈਕੋਰੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਖਾਣ ਪੀਣ ਤੇ ਹੀ ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਈਆ ਬਰਬਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਈਆ ਗਾਉਣ ਵਾਜਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਤੇ ਖਰਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਗੀਤ ਸੰਗੀਤ ਵੀ ਬਹੁਤਾ ਲਚਰ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਨਸ਼ੇ ਖਾਦੇ ਪੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਅਤੇ ਮਿਠਿਆਈਆਂ ਆਦਿਕ ਖਾਹਦ ਪਦਾਰਥ ਵੀ ਰਲੇ ਵਾਲੇ ਘਟੀਆ ਵੇਚੇ ਜਾਂ ਵੰਡੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸੱਚ ਧਰਮ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਤਾਂ ਮੇਲਿਆਂ ਚੋ ਖੰਭ ਲਾ ਕੇ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ।
ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨੇ ਲੰਗਰ-ਲੰਗਰ ਦੋ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਹੈ ਸ਼ਬਦ ਮਨ-ਆਤਮਾਂ ਅਤੇ ਭੋਜਨ ਸਰੀਰ ਲਈ-ਲੰਗਰੁ ਚਲੈ ਗੁਰ ਸ਼ਬਦਿ ਹਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਈ ਖੱਟੀਐ॥(967)ਲੰਗਰ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਲਈ ਸਦਾ ਖੁਲ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਰਾਬਰ ਬੈਠ ਕੇ ਛੱਕਣ ਨਾਲ ਛੂਆ-ਛਾਤ ਅਤੇ ਊਚ-ਨੀਚ ਖਤਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਲੰਗਰ ਵਿੱਚ ਰਾਣੇ ਤੇ ਰੰਕ ਬਰਾਬਰ ਛੱਕਦੇ ਹਨ। ਲੰਗਰ ਵਧੀਆ ਸਾਦਾ ਅਤੇ ਪੋਸਟਿਕ ਹੋਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਧੀਆ ਲੰਗਰ ਚਲਦਾ ਸੀ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ-ਲੰਗਰਿ ਦਉਲਤਿ ਵੰਡੀਐ ਰਸੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਖੀਰਿ ਘਿਆਲੀ॥ (967) ਪਰ ਅੱਜੋਕੇ ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨੇ ਲੰਗਰ ਪੋਸਟਿਕ ਅਤੇ ਸਾਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਲੰਗਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵੰਡੀਆਂ ਪਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਸਾਧ ਡੇਰੇਦਾਰਾਂ, ਪਰੀਵਾਰਾਂ, ਅਮੀਰਾਂ ਅਤੇ ਗਰੀਬਾਂ ਦੇ ਲੰਗਰ। ਨਿਹੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਕਥਿਤ ਚੌਥੇ ਪੌੜੀਆਂ ਲਈ ਵੱਖਰੀ ਪੰਗਤ, ਬਠਿੰਡੇ ਵਿਖੇ ਰੂਮੀ ਵਾਲੇ ਸਾਧ ਦੇ ਡੇਰੇ ਦਲਿਤ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਨੇ ਗਲੇ ਲਾਉਂਦੇ ਫੁਰਮਾਇਆ ਸੀ-ਨਾਨਕੁ ਤਿਨ ਕੈ ਸੰਗਿ ਸਾਥਿ ਵਡਿਆ ਸਿਉਂ ਕਿਆ ਰੀਸ॥(15) ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੰਗਰ ਵਿੱਚ ਵੜਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ। ਦੂਜਾ ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨੇ ਲੰਗਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਰਚ, ਮਸਾਲੇ, ਲੂਣ ਅਤੇ ਖੰਡ ਮਿੱਠਾ ਬੇਹਿਸਾਬਾ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਿਸਾਬੋਂ ਵੱਧ ਬਣਿਆਂ ਲੰਗਰ ਸੁੱਟਣਾਂ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਬੇਹਾ ਹੀ ਵਰਤਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਲੋਕ ਬਿਮਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਕਿਨ੍ਹਾਂ ਚੰਗਾ ਹੋਵੇ ਬਹੁਤੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਲੰਗਰ ਨਾਲੋਂ ਸਾਦੀ ਦਾਲ, ਰੋਟੀ, ਸਬਜੀ ਅਤੇ ਖੀਰ ਫਰੂਟ ਸਲਾਦ ਵਗੈਰਾ ਵਧੀਆ ਲੰਗਰ ਵਰਤਾਇਆ ਜਾਵੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਲੰਗਰ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਬਹੁਤਾ ਪੈਸਾ ਵੀ ਖਰਚ ਨਹੀਂ ਆਵੇਗਾ। ਲੰਗਰ ਬਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਲਾਂਗਰੀ ਟਰੇਂਡ ਹੋਣ ਅਤੇ ਲੰਗਰ ਵਿੱਚ ਕੁਰਸੀਆਂ ਮੇਜਾਂ ਅਤੇ ਤਪੜਾਂ ਦਾ ਭਰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ। ਲੰਗਰ ਦੀ ਅਰਦਾਸਿ ਸੰਗਤੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਨਾਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਅਕਤੀ ਜਾਂ ਪਰਵਾਰ ਵੱਲੋਂ। ਸਭ ਪ੍ਰਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਰਸਤਾਂ ਲੰਗਰ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ, ਗੁਰੂ ਕਾ ਲੰਗਰ ਹਨ।
ਪਾਠਾਂ ਦੀਆਂ ਲੜੀਆਂ-ਅੱਜ ਧਰਮ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰ ਆਗੂਆਂ ਤੇ ਪੁਜਾਰੀਆਂ  ਨੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਧੰਦਾ ਬਣਾ ਕੇ, ਜਨਤਾ-ਲੋਟੂ ਸੇਲ ਲਗਾਈ ਹੋਈ ਹੈ। ਦੇਖੋ! ਅੱਜ ਭੇਖੀ ਸਾਧਾਂ ਤੇ ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਪਾਠ ਸਿੱਖਣ ਸਮਝਣ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਪਾਠ ਕਰਾ ਕੇ ਵੱਡੀਆਂ-ਵੱਡੀਆਂ ਭੇਟਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਕਸੂਤੇ ਆਹਰੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਮਹਿੰਗੇ-ਮਹਿੰਗੇ ਚੁੱਪ-ਗੜੁੱਪ ਅਤੇ ਫਟਾ-ਫਟ, ਸੰਪਟ ਆਦਿਕ ਪਾਠਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਅਤੇ ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਫਾਇਦਾ ਅਤੇ ਸੰਗਤਾਂ ਦਾ ਭਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੈ।
ਪ੍ਰਭਾਤ ਫੇਰੀਆਂ-ਪੁਰਾਤਨ ਸਮੇ ਗੁਰੂ-ਜਸ ਕਰਦੇ ਸੰਗਤ ਨਗਰ ਵਿੱਚ, ਨਗਰ ਕੀਰਤਨ ਕਰਦੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਘਰ-ਘਰ ਪਹੁੰਚਾਂਦੇ ਹੋਏ, ਕੋਈ ਫਾਲਤੂ ਖਰਚਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਪ੍ਰਭਾਤ ਫੇਰੀਆਂ ਵੀ ਬੁੱਕ ਕਰਾਉਣੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨੀਆਂ ਮਠਿਆਈਆਂ ਅਤੇ ਚਾਹ ਠੰਡਿਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪ੍ਰਵਾਰ ਅਤੇ ਸੰਗਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ਵਿਅਰਥ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਰਦਾਸੀਏ ਭਾਈ ਨੂੰ ਅਰਦਾਸ ਭੇਟ ਵੀ ਦੇਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਸੁਭਾ ਸੁਭਾ ਬੱਚੇ ਤੇ ਜਵਾਨ ਵੀ ਸੁੱਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤਾ ਕੀਰਤਨ ਕੰਧਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਸੁਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਗਰ ਪ੍ਰਭਾਤ ਫੇਰੀਆਂ ਸਿੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਚਲਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਿਕਰ ਸਿੱਖ ਰਹਿਤ ਮਰਯਾਦਾ ਅਤੇ ਮਹਾਂਨ ਕੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਜਰੂਰ ਆਉਂਦਾ।
ਕੀਰਤਨ ਦਰਬਾਰ-ਕੀਰਤਨ ਮਨ ਜੋੜਨ ਲਈ ਰੱਬੀ ਭਗਤੀ ਹੈ ਜੋ ਸੰਗਤਾਂ ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ। ਕੀਰਤਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਥਾ ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰ-ਗੋਸ਼ਟੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਕੀਰਤਨ ਦਰਬਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਮਹਿੰਗੇ-ਮਹਿੰਗੇ ਲਾਲਚੀ ਰਾਗੀ ਬੁਲਾ ਕੇ, ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟਿਆ ਅਤੇ ਵਡਮੁੱਲਾ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰਾਗੀ ਸੰਗਤਾਂ ਦੇ ਸ਼ੰਕੇ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਮਾਇਆ ਵਲੇਟ ਕੇ ਚਲਦੇ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਸੋ ਐਸੇ ਕੀਰਤਨ ਦਰਬਾਰ ਹਉਮੇ ਨੂੰ ਪੱਠੇ ਪਾਉਣ ਅਤੇ ਮਾਇਆ ਕਮਾਉਣ ਲਈ, ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਅਤੇ ਪੁਜਾਰੀ ਰਾਗੀਆਂ ਦਾ ਵਸੀਲਾ ਬਣ ਗਏ ਹਨ।
ਨਗਰ ਕੀਰਤਨ-ਮਹਾਂਨ ਕੋਸ਼ ਅਨੁਸਾਰ, ਨਗਰ ਕੀਰਤਨ ਜੋ ਘੁੰਮ ਫਿਰ ਕੇ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਪੁਰਾਤਨ ਸਮੇਂ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨ ਇਲਾਕਾਵਾਦ ਤੇ ਪਾਰਟੀਬਾਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਮੁਕਤ, ਸਾਦੇ, ਘੱਟ ਖਰਚੇ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰੀ ਅਸਥਾਨਾਂ ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਨਗਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜਾਵਾਰ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਲੋਕ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨਾਂ ਚੋਂ ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ਼ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਅਨਮੱਤੀ ਲੋਕ ਵੀ ਸਿੱਖੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਹੋ ਕੇ ਗੁਰ-ਉਪਦੇਸ਼ ਧਾਰਨ ਕਰਦੇ ਸਨ ਪਰ ਅਜੋਕੇ ਬਹੁਤੇ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨ ਇਲਾਕਾਵਾਦ ਤੇ ਪਾਰਟੀਬਾਜੀ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਈਆ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨਾਂ ਦੀ ਸਜਾਵਟ, ਭਾਂਤ ਸੁਭਾਤੇ ਤੇ ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨੇ ਲੰਗਰਾਂ, ਮਹਿੰਗੇ-ਮਹਿੰਗੇ ਸਾਧਾਂ ਸੰਤਾਂ, ਰਾਗੀਆਂ, ਢਾਡੀਆਂ, ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸਿਰੋਪਿਆਂ ਤੇ ਖਰਚ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਖੌਤੀ ਸਾਧ ਸੰਤ, ਪੁਜਾਰੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤੇ ਰਾਗੀ ਢਾਡੀ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਦਿੰਦੇ ਅਤੇ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਾ ਕੇ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਵਹਿਮਾਂ ਅਤੇ ਕਰਮਕਾਂਡਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾ, ਪੈਸੇ ਬਟੋਰ ਕੇ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਅਜੋਕੇ ਬਹੁਤੇ ਸਿੱਖ ਕਰਮਕਾਂਡੀ, ਵਹਿਮੀ-ਭਰਮੀ ਅਤੇ ਡੇਰਿਆਂ ਦੇ ਪੁਜਾਰੀ ਹਨ।
ਸਾਧ, ਰਾਗੀ, ਢਾਡੀ, ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕ-ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਭੇਖੀ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਧੰਦਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਬਹੁਤੇ ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਧਰਮ ਦੀ ਆੜ ਹੇਠ ਆਪਣੀ ਦੁਕਾਨਦਾਰੀ ਚਲਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੋਂ, ਨਿਮਰਤਾ, ਹਲੀਮੀ, ਮਿਠਾਸ, ਸੱਚ, ਸੇਵਾ, ਵੰਡ ਛੱਕਣਾ ਅਤੇ ਪਰਉਪਕਾਰ ਆਦਿਕ ਦੈਵੀ ਗੁਣ ਖੰਭ ਲਾ ਕੇ ਉੱਡ ਗਏ ਹਨ। ਇਹ ਲੋਕ ਧੜੇ ਦੀ ਖਾਤਰ ਧਰਮ ਅਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਲੜਾਈ ਝਗੜੇ ਵੀ ਕਰਦੇ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਨਿਰੋਲ ਬਾਣੀ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਤੇ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਡੇਰੇਦਾਰ ਜਾਂ ਰਵਾਇਤੀ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਸਟੇਜ ਤੇ ਸਮਾਂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਨੌਜਵਾਨ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਕੰਨੀ ਕਤਰਾਉਣ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ। ਇਸ ਵਰਗ ਦਾ ਵੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਘਾਟਾ ਹੀ ਘਾਟਾ ਹੈ। ਲੋੜ ਸੰਗਤੀ ਪ੍ਰਬੰਧ ਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਇਹ ਸਭ ਸੱਚੀ ਸੁੱਚੀ ਕਿਰਤ ਵਾਲੇ, ਵੰਡ ਛੱਕਣੇ, ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਅਤੇ ਗੁਰਮਤਿ ਦੇ ਧਾਰਨੀ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।
ਸੋ ਉਪ੍ਰੋਕਤ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਬਹੁਤੇ ਮੇਲੇ, ਤੀਰਥ, ਪ੍ਰਭਾਤ ਫੇਰੀਆਂ, ਪਾਠਾਂ ਦੀਆਂ ਲੜੀਆਂ,  ਵੰਨ-ਸੁੰਵੰਨੇ ਲੰਗਰਾਂ, ਕੀਰਤਨ ਦਰਬਾਰਾਂ, ਨਗਰ ਕੀਰਤਨਾਂ ਸਾਧਾਂ-ਸੰਤਾਂ,ਰਾਗੀਆਂ, ਢਾਡੀਆਂ, ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਅਤੇ ਧੰਦੇ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਦਾ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਲਾਭ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸਗੋਂ ਕੌਮ ਦਾ ਕੀਮਤੀ ਸਮਾਂ, ਪੈਸਾ ਅਤੇ ਧਰਮ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅੱਜ 21ਵੀਂ ਸਦੀ ਗੁਜਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਵਿਗਿਆਨ ਨੇ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ੀਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ। ਚੰਦ, ਸੂਰਜ, ਤਾਰੇ, ਰਾਹੂ ਕੇਤੂ ਸ਼ਨਿਛਰ ਅਦਿਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੁਜਾਰੀ ਸਾਧ-ਸੰਤ ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤੇ ਥਾਪ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਅਤੇ ਕਰੋਪੀ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ. ਜਾਦੂ ਟੂਣੇ, ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਹਵਨ ਆਦਿਕ ਕਰਮਕਾਂਡ ਕਰਵਾ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਡਰਾ ਕੇ ਲੁੱਟਦੇ ਸਨ। ਅੱਜ ਵਿਗਿਆਨ ਨੇ ਦਰਸਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਧਰਤੀਆਂ ਅਤੇ ਗ੍ਰਿਹ ਹਨ। ਅੱਜ ਮਨੁੱਖ ਚੰਦ ਅਤੇ ਮੰਗਲ ਆਦਿਕ ਧਰਤੀਆਂ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਮੀਡੀਆ ਇਤਨਾ ਬਲਵਾਨ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਕਿ ਮਿੰਟਾਂ ਸਕਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਕੋਨੇ-ਕੋਨੇ ਦੀ ਖਬਰ ਦਾ ਪਤਾ ਚੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਖਬਾਰਾਂ, ਰਸਾਲੇ, ਰੇਡੀਓ, ਫਿਲਮਾਂ, ਟੀ. ਵੀ. ਕੰਪਿਊਟਰ, ਵੈਬਸਾਈਟਾਂ ਅਤੇ ਇੰਟ੍ਰਨੈੱਟ ਰਾਹੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੀਆਂ ਖਬਰਾਂ, ਵਾਪਾਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਕਿਰਤੀ ਸਿੱਖ ਸੰਗਤਾਂ ਦਾ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਕਮਾਇਆ ਪੈਸਾ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਚਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਅਡੰਬਰਾਂ, ਵੇਖਾਵਿਆਂ ਅਤੇ ਪਾਖੰਡਾਂ ਤੇ ਬਰਬਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਸਗੋਂ ਗੋਲਕ ਅਤੇ ਦਸਵੰਧ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨਾਲ, ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਬੋਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗੁਰਬਾਣੀ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸ ਆਦਿਕ ਦੀ ਸਹੀ ਵਿਆਖਿਆ ਵਾਲਾ ਲਿਟ੍ਰੇਚਰ (ਸਹਿਤ) ਛਾਪਣਾਂ ਅਤੇ ਵੰਡਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਿਖਿਆ ਲਈ ਚੰਗੇ-ਚੰਗੇ ਸਕੂਲ ਕਾਲਜ ਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਆਦਿਕ ਵਿਦਿਆ ਅਦਾਰੇ, ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਦੇਣ ਲਈ ਕਾਰਖਾਨੇ, ਫੈਕਟਰੀਆਂ ਅਤੇ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਲਈ ਧਰਮ ਸਕੂਲ ਖੋਲ੍ਹਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਧਰਮ ਅਸਥਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਬੇਲੋੜੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ-ਵੱਡੀਆਂ ਸੰਗਮਰੀ ਬਿਲਡਿੰਗਾਂ ਤੇ ਸੋਨੇ ਦੇ ਕਲਸ ਅਤੇ ਪਾਲਕੀਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਸਾਦੇ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੇਂਦਰ ਹੀ ਖੋਲ੍ਹਣੇ ਅਤੇ ਧੜੇਬੰਦੀਆਂ ਖਤਮ ਕਰਨੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਕ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ, ਇੱਕ ਗ੍ਰੰਥ, ਇੱਕ ਪੰਥ, ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਿਧਾਨ ਤੇ ਹੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਵਧੀਆ ਗੁਣਾਂ ਵਾਲੀ ਕੌਮ ਬਣ ਕੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗਿਆਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੋ ਬਿਖੇਰ ਸੱਕੇ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕੌਮੀ ਭਲਾ ਅਤੇ ਲਾਭ ਹੈ ਵਰਨਾ ਵਿਖਾਵੇ ਵਾਲੇ ਸਭ ਕਰਮਕਾਂਡ ਕੌਮੀ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਘਾਟੇ ਵਾਲੇ ਹੀ ਹਨ।